Book,Page,LineNumber,Text
12,0021,001,จึงยังมิได้สำเร็จแก่มรรคและผลธรรมวิเศษ  ชะรอยว่าความเพียร 
12,0021,002,ของอาตมานี้กล้าหาญนัก  กายและจิตนี้ติดอยู่ข้างอุทธัจจะ   ฝ่ายจะ
12,0021,003,ฟุ้งซ่านอยู่  มรรคและผลจึงมิได้บังเกิด  อย่าเลยอาตมาจะเอนกาย
12,0021,004,เสียให้สบายสักหน่อย  ดำริฉะนี้แล้ว  พระผู้เป็นเจ้าก็ลงจากที่จงกรม
12,0021,005,ในเพลาปัจจุสสมัย   วิหารํ  ปวิสิตฺวา  เข้าไปสู่ภายในพระวิหาร  ยกเท้า
12,0021,006,ทั้งสองขึ้นพ้นจากพื้นแล้ว  เอนพระองค์ลงเหนือเตียงที่จำวัด   ในครั้งนั้น
12,0021,007,พระเศียรยังมิทันที่จะถึงพระเขนย   พระผู้เป็นเจ้าก็ได้สำเร็จแก่พระ
12,0021,008,อรหัตตัดบาปธรรมทั้งปวงขาดจากขันธสันดานในกาลครั้งนั้น   ตกว่า
12,0021,009,พระอานนท์นี้ได้สำเร็จธรรมวิเศษในระหว่างอิริยาบถทั้ง  ๔  จะว่าได้
12,0021,010,สำเร็จธรรมวิเศษในระหว่างอิริยาบทนั่งและอิริยาบทนอน  และอิริยาบทยืนและ
12,0021,011,อิริยาบทเที่ยวนั้นว่าไม่ได้   ถ้าจะว่าได้สำเร็จธรรมวิเศษในระหว่าง
12,0021,012,อิริยาบททั้ง ๔ นั้นแล  สมควรนัก   ทุติยวิเส  กตภตฺตกิจฺจา  เมื่อรุ่ง
12,0021,013,ขึ้นในเพลาวันเป็นคำรบ ๒ นั้น  พระมหาเถรเจ้าทั้งปวงกระทำภัตกิจ
12,0021,014,สำเร็จแล้ว  ก็ไปสันนิบาตประชุมพร้อมเพรียงกันในที่จะกระทำ
12,0021,015,สังคายนายพระธรรมวินัย  ต่างพระองค์นั่งเหนืออาสนะอันสมควร
12,0021,016,แก่ตน ๆ แต่อาสนะแห่งพระอานนท์นั้นยังว่างเปล่าอยู่   ขณะนั้นพระสงฆ์
12,0021,017,ทั้งปวงได้ไถ่<sup>๑</sup>ถามซึ่งกันและกันว่า  อาสนะที่เปล่าอยู่นั้นเป็นอาสนะของ
12,0021,018,"พระองค์ใดเล่า,  อ้อ  อาสนะที่เปล่าอยู่นั่น  เป็นอาสนะของพระอานนท์"
12,0021,019,กุหึ  คโต  ก็พรอานนท์นี้ไปไหนเล่า  ยังมิได้มา ?   เมื่อพระสงฆ์
12,0021,020,ทั้งปวงเจรจากันฉะนี้  พระอานนทเถรเจ้าก็มีความปรารถนาจะให้