Book,Page,LineNumber,Text
12,0012,001,อธรรมวาทีภิกขุนี้ปรากฏรจนามีกำลังวังชามากขึ้นแล้ว  ฝ่ายธรรมวาที  
12,0012,002,ภิกขุนี้ย่อหย่อนท้อถอยทุพพลภาพหากำลังมิได้  นี่แลอาวุโสท่านทั้งปวง
12,0012,003,อันเราจะเพิกเฉยนอนใจอยู่ฉะนี้ไม่ได้   นานไปอธรรมวาทีมีกำลัง
12,0012,004,มากขึ้นแล้วกาลใด  น่าที่จะกระทำพระธรรมวินัยของสมเด็จ ฯ ล ฯ นี้
12,0012,005,ให้อันตรธานเสื่อมศูนย์เสียเป็นเที่ยงแท้ยิ่งนักหนา   ก็อย่าฉะนั้นเลย
12,0012,006,มาเราทั้งปวงนี้จงช่วยกันกระทำสังคายนายพระธรรมวินัย ไว้ให้เป็น
12,0012,007,อายุพระศาสนาเถิด.   อธมฺโม  ทิปฺปติ  ดูก่อนอาวุโส  ท่านทั้งปวง
12,0012,008,ทุกวันนี้สิ่งที่มิได้เป็นยก<sup>๑</sup>เป็นธรรมนั้นรุ่งเรืองปรากฏ   ธมฺโม  ปฏิพาหิยติ
12,0012,009,ที่เป็นยกธรรมย่อหย่อนท้อถอย  อวินัยวาทีภิกขุนั้นรุ่งเรืองปรากฏ
12,0012,010,รจนา   ที่เป็นวินัยวาทีนี้กล่าวชอบด้วยสิกขาบทนั้นย่อหย่อน   ที่เป็น
12,0012,011,อธรรมวาทีนั้นมีกำลัง   ที่เป็นธรรมวาทีนั้นทุพพลภาพย่อหย่อนลงทุก
12,0012,012,วันทุกเวลา  อันเราจะเมินเสียไม่กระทำสังคายนายนั้นมิบังควรนักหนา.
12,0012,013,ภิกฺขู  อาหํสุ  พระภิกขุทั้งปวงจึงมีคำตักเตือนว่า  พระเจ้าข้า
12,0012,014,ผิดังนั้น   พระผู้เป็นเจ้าทรงเลือกสรรจัดพระสงฆ์ที่ควรจะกระทำการ
12,0012,015,สังคายนายในครั้งนี้ให้พร้อมเพรียงกันเถิด.    เมื่อพระสงฆ์ให้โอกาส
12,0012,016,อนุญาตฉะนี้แล้ว  พระมหากัสสปเถระผู้เป็นเจ้าก็เลือกสรรพระสงฆ์ทั้ง-
12,0012,017,ปวงบรรดาที่จะกระทำสังคายนายนั้น  เลือกเอาล้วนแต่พระอรหันต-
12,0012,018,ปฏิสัมภิทาญาณแตกฉานในห้องพระไตรปิฎก  แต่ล้วนมีศักดาอานุภาพ