Book,Page,LineNumber,Text
09,0048,001,ทักขิณานั้น  จัดว่าบริสุทธ์ฝ่ายทายก   มิใช่ฝ่ายปฏิคาหก.   ทายกเป็นผู้ 
09,0048,002,ทุศีล   มีบาปธรรม  บริจาคทักขิณาใดแก่ปฏิคาหกผู้มีศีล  มีกัลยาณ-  
09,0048,003,ธรรม  ทักขิณานั้น  จัดว่าบริสุทธ์ฝ่ายปฏิคาหก  มิใช่ฝ่ายทายก.  ทั้ง
09,0048,004,ทายกทั้งปฏิคาหกเป็นผู้ทุศีล   มีบาปธรรม  ทักขิณาอันทายกบริจาค
09,0048,005,แก่ปฏิคาหกนั้น  ย่อมไม่บริสุทธ์เลย.  ทั้งสองฝ่ายเป็นผู้มีศีล  มี
09,0048,006,กัลยาณธรรม   ทักขิณาอันทายกบริจาคแก่ปฏิคาหกนั้น  ย่อมบริสุทธ์
09,0048,007,พร้อมทั้งสองฝ่าย.
09,0048,008,ธรรมสมาทาน  ๔
09,0048,009,ธรรมสมาทานบางอย่าง  	ให้ทุกข์ในปัจจุบัน  และมีทุกข์เป็นวิบาก
09,0048,010,ต่อไป.
09,0048,011,ธรรมสมาทานบางอย่าง	ให้ทุกข์ในปัจจุบัน  แต่มีสุขเป็นวิบาก
09,0048,012,ต่อไป.
09,0048,013,ธรรมสมาทานบางอย่าง	ให้สุขในปัจจุบัน  แต่มีทุกข์เป็นวิบาก
09,0048,014,ต่อไป.
09,0048,015,ธรรมสมาทานบางอย่าง	ให้สุขในปัจจุบัน  และมีสุขเป็นวิบาก
09,0048,016,ต่อไป.
09,0048,017,ม.  มู.  ๑๒/๕๕๖.
09,0048,018,อธิบาย:    ธรรมสมาทาน  ได้แก่การทำกรรม  อุทาหรณ์มา
09,0048,019,ในบางพระสูตร  อย่างต้น  ประพฤติอกุศลกรรมบถฝืนใจได้เสวย
09,0048,020,ทุกขโทมนัส.  อย่างที่  ๒  ประพฤติกุศลกรรมบถได้ด้วยความยากลำบาก