Book,Page,LineNumber,Text
08,0045,001,<B>๑๓๓.  โย  จ  สีลญฺจ  ปญฺฺจ	สุตญฺจตฺตนิ  ปสฺสติ    
08,0045,002,อุภินฺนมตฺถํ  จรติ			อตฺตโน  จ  ปรสฺส  จ.</B>
08,0045,003,ผู้ใดเห็นศีล   ปัญญา  และสุตะ  ในตน.  ผู้นั้นย่อมประพฤติ
08,0045,004,ประโยชน์ตนและผู้อื่นทั้ง  ๒  ฝ่าย. 
08,0045,005,(โพธิสตฺต)				ขุ.  ชา.  สตฺตก.  ๒๗/๒๒๑.
08,0045,006,<B>๑๓๔.  โย  จ  เมตฺตํ  ภาวยติ  		อปฺปมาณํ   ปฏิสฺสโต
08,0045,007,ตนู  สํโยชนา  โหนฺติ		ปสฺสโต  อุปธิกฺขยํ.</B>
08,0045,008,"ผู้ใดมีสติเฉพาะหน้า  เจริญเมตตาไม่มีประมาณ,  สังโยชน์"
08,0045,009,ของผู้เห็นความสิ้นแห่งอุปธินั้น  ย่อมเบาบาง.
08,0045,010,(พุทฺธ)					องฺ.  อฏฺ€ก.  ๒๓/๑๕๒.
08,0045,011,<B>๑๓๕.  โย  ทนฺธกาเล  ตรติ  		ตรณีเย  จ  ทนฺธเย
08,0045,012,อโยนิโส  สํวิธาเนน		พาโล  ทุกฺขํ  นิคจฺฉติ.</B>
08,0045,013,"ผู้ใดย่อมรีบในกาลที่ควรช้า   และช้าในกาลที่ควรรีบ,  ผู้นั้น"
08,0045,014,เป็นคนเขลา  ย่อมถึงทุกข์  เพราะการจัดทำโดยไม่แยบคาย.
08,0045,015,(สมฺภูตเถร)				ขุ.  เถร.  ๒๖/๓๑๓.