Book,Page,LineNumber,Text
08,0029,001,<B>๘๕.  ยาวเทว  อนตฺถาย		ตฺตํ  พาลสฺส  ชายติ
08,0029,002,หนฺติ  พาลสฺส  สุกฺกํสํ	มุทฺธํ  อสฺส  วิปาตยํ.</B>    
08,0029,003,"ความรู้เกิดแก่คนพาล  ก็เพียงเพื่อความฉิบหาย,  มันทำสมอง"
08,0029,004,"ของเขาให้เขว,  ย่อมฆ่าส่วนที่ขาวของคนพาลเสีย. "
08,0029,005,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๔.
08,0029,006,<B>๘๖.  โย  จ  วสฺสสตํ  ชีเว		ทุปฺปญฺโ  อสมาหิโต
08,0029,007,เอกาหํ  ชีวิตํ  เสยฺโย		ปญฺวนฺตสฺส  ฌายิโน.</B>
08,0029,008,"ผู้ใดมีปัญญาทราม  มีใจไม่มั่นคง  พึงเป็นอยู่ตั้งร้อยปี,  ส่วนผู้มี"
08,0029,009,ปัญญาเพ่งพินิจ  มีชีวิตอยู่เพียงวันเดียว  ดีกว่า.
08,0029,010,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๙.
08,0029,011,๑๑.  ปมาทวรรค   คือ  หมวดประมาท
08,0029,012,<B>๘๗.  พหุมฺปิ  เจ  สํหิต  ภาสมาโน
08,0029,013,น  ตกฺกโร  โหติ  นโร  ปมตฺโต
08,0029,014,โคโปว  คาโว  คณยํ  ปเรสํ
08,0029,015,น   ภาควา  สามญฺสฺส  โหติ.</B>
08,0029,016,หากกล่าวพุทธพจน์ได้มาก   แต่เป็นคนประมาท  ไม่ทำตาม
08,0029,017,พุทธพจน์นั้น  ก็ไม่มีส่วนแห่งสามัญญผล   เหมือนคนเลี้ยงโค  คอยนับ
08,0029,018,โคให้ผู้อื่นฉะนั้น.
08,0029,019,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๗.