Book,Page,LineNumber,Text
08,0008,001,<B>๒๒.  ยา  กาจิมา  ทุคฺคติโย		อสฺมํ  โลเก  ปรมฺหิ  จ  
08,0008,002,อวิชฺชามูลกา  สพฺพา   		อิจฺฉาโลภสมุสฺสยา.</B>
08,0008,003,ทุคติในโลกนี้และโลกหน้า   ล้วนมีอวิชชาเป็นราก  มีอิจฉาและ
08,0008,004,โลภเป็นลำต้น. 
08,0008,005,(พุทฺธ)						ขุ.  อิติ.  ๒๕/๒๕๖.
08,0008,006,<B>๒๓.  เยน  สลฺเลน  โอติณฺโณ		ทิสา  สพฺพา  วิธาวติ
08,0008,007,ตเมว  สลฺลํ  อพฺพุยฺห		น  ธาวติ  น  สีทติ.</B>
08,0008,008,บุคคลถูกลูกศรใดแทงแล้วย่อมแล่นไปทั่วทิศ  ถอนลูกศรนั้น
08,0008,009,แล้ว  ย่อมไม่แล่นและไม่จม.
08,0008,010,(พุทธ)   ขุ.  ส.  ๒๕/๕๑๘.		ขุ.  มหา.  ๑๙/๕๐๑.
08,0008,011,<B>๒๔.  โลโภ  โทโส  จ  โมโห  จ	ปุริสํ  ปาปเจตสํ
08,0008,012,หึสนฺติ   อตฺตสมฺภูตา  		ตจสารํว  สมฺผลํ.</B>
08,0008,013,โลภะ  โทสะ  โมหะ  เกิดจากตัวเอง  ย่อมเบียดเบียนผู้มีใจชั่ว
08,0008,014,ดุจขุยไผ่ฆ่าต้นไผ่ฉะนั้น
08,0008,015,(พุทฺธ)  ขุ.  อิติ.  ๒๕/๒๖๔.		ขุ.  มหา.  ๒๙/๑๘.