Book,Page,LineNumber,Text
08,0007,001,<B>๑๙.  นิทฺทํ  น  พหุลีกเรยฺย   
08,0007,002,ชาคริยํ  ภเชยฺย  อาตาปี
08,0007,003,ตนฺทึ  มายํ  หสฺสํ  ขิฑฺฑํ
08,0007,004,เมถุนํ  วิปฺปชเห  สวิภูสํ.</B>	
08,0007,005,ผู้มีความเพียรไม่พึงนอนมาก  พึงเสพธรรมเครื่องตื่น   พึงละ 
08,0007,006,ความเกียจคร้าน  มายา  ความร่าเริง  การเล่น  และเมถุนพร้อมทั้ง
08,0007,007,เครื่องประดับเสีย.
08,0007,008,"(พุทฺธ)  ขุ.  สุ.  ๒๕/๕๑๕.		ขุ.  มหา.  ๒๙/๔๕๗,๔๖๐."
08,0007,009,<B>๒๐.  ปรวชฺชานุปสฺสิสฺส			นิจฺจํ  อุชฺฌานสญฺิโน
08,0007,010,อาสวา  ตสฺส  วฑฺฒนฺติ 		อารา  โส  อาสวกฺขยา.</B>
08,0007,011,คนที่เห็นแต่โทษผู้อื่น  คอยแต่เพ่งโทษนั้น  อาสวะก็เพิ่มพูน
08,0007,012,เขายังไกลจากความสิ้นอาสวะ.
08,0007,013,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๔๙.
08,0007,014,<B>๒๑.  ยทา  ทฺวเยสุ  ธมฺเมสุ		ปารคู  โหติ  พฺราหฺมโณ
08,0007,015,อถสฺส   สพฺเพ  สํโยคา		อตฺถํ   คจฺฉนฺติ  ชานโต.</B>	
08,0007,016,เมื่อใด   พราหมณ์เป็นผู้ถึงฝั่งในธรรม  ๒  อย่าง  เมื่อนั้นกิเลส
08,0007,017,เครื่องตรึงทั้งปวงของพราหมณ์ผู้รู้นั้น  ย่อมถึงความตั้งอยู่ไม่ได้.
08,0007,018,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๖๗.