Book,Page,LineNumber,Text
07,0048,001,ว่า  อธิคโต  โข  มยายํ  มคฺโค  โพธาย  มรรคาเพื่อจะตรัสรู้นี้เราได้แล้ว
07,0048,002,ข้อซึ่งธรรมที่เป็นปัจจัยดับสนิทลงแล้ว  ธรรมที่เกิดขึ้นเพราะปัจจัยนั้น
07,0048,003,จึงดับสนิทไป  อันนี้เป็นหนทางเพื่อจะตรัสรู้  เพราะนามรูปดับสนิทลง
07,0048,004,วิญญาณจึงดับสนิท  เพราะวิญญาณดับสนิท  นามรูปจึงจะดับสนิท
07,0048,005,เพราะนามรูปดังสนิท  อายตนะ  ๖ ประการจึงจะดับไปโดยไม่เหลือ 
07,0048,006,เพราะอายตนะ ๖ ประการดับสนิท  ผัสสะจึงจะดับสนิทลง  เพราะผัสสะ
07,0048,007,ดับสนิท  เวทนาจึงจะดับสนิทได้  เพราะเวทนาดับสนิทไป  ตัณหาจึงจะ
07,0048,008,ดังไปโดยไม่เหลือ  เพราะตัณหาดับสนิทไม่เหลือ  อุปาทานจึงจะดับไป
07,0048,009,โดยไม่เหลือ  เพราะอุปทานดับสนิท  ภพจึงจะดับสนิทไป  เพราะภพ
07,0048,010,ดับสนิท  ชาติจึงจะดับสนิทลง  ชรา  มรณะ  และความโศกและร่ำไร
07,0048,011,และทุกขโทมนัสอุปายาสทั้งหลายย่อมดับโดยไม่เหลือ  เพราะดับสนิทลง
07,0048,012,แห่งชาติ  ข้อซึ่งกองทุกข์ทั้งสิ้นมาดับสนิทไป  ย่อมมีย่อมเป็นด้วยประการ
07,0048,013,ฉะนี้. จักษุญาณปรีชารู้แจ้งชัดสว่างว่า  นิโรโธ  นิโรโธ  ดับไม่เหลือ
07,0048,014,ดับไม่เหลือ  ดังนี้  ได้เกิดขึ้นแล้วแก่พระโพธิสัตว์ในธรรมทั้งหลายที่พระ
07,0048,015,องค์ไม่เคยได้ยินได้ฟังมา  ณ กาลก่อน.  ครั้นพระมหาบุรุษได้ตรัสรู้แจ้ง
07,0048,016,ในสมุทัยนิโรธได้มรรคาเพื่อจะตรัสรู้ฉะนี้แล้ว  จึงน้อมจิตเพื่ออาสวักขย-
07,0048,017,ญาณ  ทรงเจริญวิปัสสนา  พิจารณาซึ่งความเกิดขึ้นและความเสื่อมความ
07,0048,018,ดับในอุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ คือ  รูป  เวทนา  สัญญา  สังขาร  วิญญาณ
07,0048,019,อยู่ด้วยไม่ประมาทและความเพียรอันกล้าหาญ  ไม่เอื้อเฟื้อต่อกายและจิต
07,0048,020,หวังต่ออภิสมัยนี้เบื้องหน้า ก็เกิดธรรมจักษุญาณปรีชาหยั่งทราบอริย-
07,0048,021,สัจ ๔ แจ้งประจักษ์ตามจริงว่า  อิทํ  ทุกฺขํ  อันนี้ทุกข์  อยํ  ทุกฺสมุทโย