Book,Page,LineNumber,Text
07,0036,001,ได้ไม่.  พระมหาบุรุษเจ้า  จึงทรงพระดำริจะยักย้ายทุกรกิริยาไปโดย  
07,0036,002,สถานอื่น  ทรงพระปริวิตกตั้งพระหฤทัยเพื่อจะปฏิบัติตัดอาหารเสียด้วย
07,0036,003,ประการทั้งปวง  เกลือกข้อนั้นจะพึงเป็นทางเพื่อจะตรัสรู้ด้วยดีอย่าง
07,0036,004,ประเสริฐบ้าง  จึงเทพดาทั้งหลายได้ทราบกระแสพระดำรินั้น  มีความ
07,0036,005,สลดจิตคิดจะอุปถัมภ์ด้วยโอชาทิพย์เป็นเครื่องเลี้ยงพระกาย  จึงเข้าไป
07,0036,006,ใกล้พระมหาบุรุษแล้ว กล่าวปริยายท้วงห้ามว่า ข้าแต่ผู้นฤทุกข์ ท่าน
07,0036,007,จงอย่าปฏิบัติเพื่อจะตัดอาหารเสียด้วยประการทั้งปวงเลย  ถ้าหากท่านจะ
07,0036,008,พึงปฏิบัติเพื่อจะตัดอาหารเสียด้วยการทั้งปวงให้จงได้แล้ว  ข้าพเจ้า
07,0036,009,ทั้งหลายจะแทรกโอชาทิพย์  โดยขุมพระโลมชาติให้เป็นเครื่องอุปถัมภ์
07,0036,010,พระกายไว้  พระองค์จะได้ดำรงอยู่ไม่มีอันตราย.  พระมหาบุรุษได้ทรง
07,0036,011,ฟังอธิบายความประสงค์ของเทพดาดังนั้น  ทรงเห็นว่าการปฏิญญาเมื่อ
07,0036,012,ไม่สมดังประสงค์  ก็จะเป็นมุสาแก่พระองค์ไป  จึงทรงพระดำริว่ากระนั้น
07,0036,013,ก็เราจะพึงผ่อนบริโภคอาหารลดลง ๆ ทีละน้อย ๆ โดยลำดับเถิด.  พระ
07,0036,014,มหาบุรุษทรงพระดำริฉะนั้นแล้ว  ก็เสวยพระอาหารผ่อนถอยน้อยลงแต่
07,0036,015,เพียงซองพระหัตถ์หนึ่ง ๆ แล้วลดถอยน้อย ๆ ลงตามลำดับจนถึงเท่าเยื่อ
07,0036,016,ในถั่วเขียวบ้าง  เท่าเยื่อในถั่วพูบ้าง  เท่าเยื่อในถั่วดำบ้าง  เท่าเยื่อใน
07,0036,017,เม็ดบัวบ้าง  เป็นอย่างน้อย.  เมื่อพระองค์ทรงปฏิบัติลดถอยพระอาหาร
07,0036,018,เสวยแต่น้อยดังนี้  พระสรีรกายก็ซูบผอมลงกว่าปกตินัก  ตามอังคาพยพ
07,0036,019,้น้อยใหญ่สะพรั่งไปด้วยปมและขอด  มีพรรณดำประหนึ่งเถาอสีติก-
07,0036,020,ปัพพะข้อมาก  และเถากาฬปัพพะข้อดำฉะนั้น พระมังสะเบื้องพระที่
07,0036,021,นั่งก็เหือดหายแฟบแน่นกับพระอัฐิ  ดังสัณฐานกีบเท้าอูฐ  แถวพระอัฐิ