Book,Page,LineNumber,Text
07,0029,001,มหาบุรุษโพธิสัตว์นั้น  ทรงพระเยาว์ดรุณกุมาร  พระเกศายังดำสนิท  
07,0029,002,ประกอบด้วยเยาว์ปฐมวัยอันเจริญ  ควรอภิรมย์อยู่ในกามสุขสมบัติ  เมื่อ
07,0029,003,พระชนกนาถและพระประยูรญาติทั้งซ้ายขวา  ทรงพระกันแสดง  พระ-
07,0029,004,พักตร์นองด้วยน้ำอัสสุชลอยู่  ไม่ไยดียอนุญาตให้บรรพชาเลย  พระ
07,0029,005,มหาบุรุษเจ้า ก็ปลงพระศกเกศและพระมัสสุ  ทรงกาสาวพัสตร์ถึงซึ่ง
07,0029,006,อนาคาริยปฏิบัติ  ทรงผนวชพรตบรรพชาด้วยบริสุทธ์อัธยาศัย  ตั้งพระ
07,0029,007,หฤทัยว่า  อนิวตฺติ  ภวิสฺสามิ  เราจักเป็นบุคคลไม่กลับคืนยังฆราวาสวิสัย
07,0029,008,พฺรหฺมจริยปรายโน  จักมีพรหมจรรย์เป็นที่ไป ณ เบื้องหน้า. เมื่อพระ
07,0029,009,องค์ทรงบรรพชา  ด้วยพระอัธยาศัยบริสุทธ์อย่างนี้แล้ว  ทรงแสวงหา
07,0029,010,แต่ฝ่ายกุศล  เสด็จสัญจรจาริกเที่ยวเสาะหาอนุตรสันติวรบท ทางเครื่อง
07,0029,011,บรรลุถึงธรรมที่จะระงับอันประเสริฐ  ไม่มีธรรมอันอื่นจะเทียมถึง  แสวง
07,0029,012,หาอุบายวิเศษ  มรรคาแห่งพระอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ.
07,0029,013,ครั้งนั้น  ในแว่นแคว้นสักกชนบทมีคณาจารย์เป็นผู้ใหญ่อยู่ ๒ คือ
07,0029,014,อาฬารดาบส  กาลามโคตร  ๑  อุทกดาบส  รามบุตร ๑  ประชุมชน
07,0029,015,เคารพนับถือโดยคุณธรรม.   พระมหาบุรุษโพธิสัตว์เจ้าเสด็จไปยัง
07,0029,016,สำนักอาฬารดาบสศึกษาอาจริยสมัย  ได้บรรลุรูปฌานทั้ง ๔ และอรูป-
07,0029,017,ฌาน ๓ เพียงอากิญจัญญายตนสมาบัติโดยฉับพลัน  แล้วถึงคุณพิเศษ
07,0029,018,ยิ่งขึ้นไป  ก็สิ้นสมัยของอาฬารดาบสอยู่เพียงนั้น พระองค์เห็นว่าอากิญ-
07,0029,019,จัญญายตนสมาบัติ  ไม่เป็นหนทางเพื่อโพธิญาณ  เป็นแต่สันตวิหาร
07,0029,020,และจะนำให้ผู้บรรลุเกิดเป็นอากิญจัญญายตนูปคอรูปสัตว์เท่านั้น  หา
07,0029,021,เป็นมรรคาเพื่อปัญญาตรัสรู้อย่างยิ่งไม่  พระองค์เสด็จจากสำนักอาฬาร-