Book,Page,LineNumber,Text
07,0022,001,เป็นที่เล่นสำราญแห่งพระมหาบุรุษนั้น.   
07,0022,002,ได้ปฐมฌานแต่พระเยาว์  
07,0022,003,แลกาลเมื่อพระมหาบุรุษมีพระชนมพรรษา  ๗ ปี  เป็นกาลควรแก่
07,0022,004,อภิสมัย  ท้าวสุทโธทนสักกะกษัตริย์ ทรงเริ่มวัปปมงคลพิธีจรดพระนัง-
07,0022,005,คัลแรกนาขวัญ ณ ที่ใหม่  พร้อมด้วยอุปหารพิธี ฟ้อนรำประโคมดนตรี
07,0022,006,สังคีตเป็นนฤโฆษกาล  พี่เลี้ยงนางนมทั้งหลายเชิญพระโพธิสัตว์เจ้า
07,0022,007,พร้อมด้วยอเนกชนบริวารไปสถานที่แรกนานั้น ชาวพนักงานแวดวงภูมิ
07,0022,008,สถานร่มต้นหว้าใหญ่ด้วยวิสูตร  ลาดปัจจัตถรณะถวาย  เป็นที่พระโพธิ-
07,0022,009,สัตว์เสด็จประทับ  ควรบันเทิงพระหฤทัยนัก พี่เลี้ยงและชนบริวารเห็นว่า
07,0022,010,ร่มไม้หว้าเป็นคุตตาสถานไม่มีภัย ก็หลีกมานั่ง ณ สถานใกล้  ๆ เพลินดู
07,0022,011,การมหรสพตามปรารถนา  ครั้งนั้นควรจะเป็นอัศจรรย์  อันสัมโพธินิมิต
07,0022,012,นิยมหากบันดาลให้เป็นไป  พระมหาบุรุษมีความสงัดกายสงัดพระหฤทัย
07,0022,013,เป็นวิเวกบท   ทรงคู้บัลลังก์นั่งขัดสมาธิกำหนดลมอัสสาสะปัสสาสะเป็น
07,0022,014,อารมณ์  ก็บรรลุฌานเป็นปฐม  มีวิตก  วิจาร  มีปีติและสุขเกิดแต่วิเวก
07,0022,015,แม้เพลาตะวันบ้าย  เงาไม้หว้าก็คงสถิตเหมือนเมื่อเพลาเที่ยง   ไม่คล้อย
07,0022,016,เคลื่อนเลื่อนชายไปตามกาล ดำรงเป็นอจลสถาน  ให้ประชุมชนได้เห็น
07,0022,017,เป็นมหัศจรรย์  จนท้าวสุทโธทนสักกาธิบดีชนกนาถ  ทรงเสื่อมใสบังคม
07,0022,018,พระโอรสบูชาคุณธรรมทรงบุญฤทธิ์ปาฏิหาริย์  ครั้นเสร็จวัปปมงคลกาล
07,0022,019,แล้ว   ก็เชิญเสด็จพระโพธิสัตว์กลับยังพระนิเวศน์  พระโพธิสัตว์แม้บรรลุ
07,0022,020,ถึงมหรคตคุณพิเศษแล้ว  แต่ยังไม่มีความแคล่วคล่องชำนาญ  ฌานนั้น
07,0022,021,ก็เสื่อมไป.