Book,Page,LineNumber,Text
06,0025,001,สิกขาบทที่ทรงบัญญัติ  ปรับอาบัติสูงกว่าทุกกฏขึ้นไป  ต่างว่า  
06,0025,002,มีภิกษุพยายามจะละเมิด  แต่ไม่ได้ทำความผิดเต็มดังกล่าวไว้ในสิกขาบท
06,0025,003,เช่นพยายามจะฆ่ามนุษย์  และให้ประหารแล้ว  แต่เขาไม่ตาย  เช่นนี้
06,0025,004,จะปรับอาบัติปาราชิกไม่ได้อยู่เอง  แต่จะว่าไม่มีโทษก็ไม่ได้เหมือนกัน
06,0025,005,เพราะเหตุนั้น  ท่านจึงปรับอาบัติหย่อนลงมา  เหมือนกฎหมายสำหรับ
06,0025,006,บ้านเมือง   ที่วางโทษแก่ผู้ทำผิดไว้อย่างแรง  ถ้าทำผิดไม่ถึงที่ ก็ลงโทษ  
06,0025,007,หย่อนลงมา  พึงเห็นในโทษฆ่าคนนั้นเถิด.  อาบัติที่ลดจากปาราชิกและ
06,0025,008,สังฆาทิเสส  เพราะทำผิดไม่ถึงที่นั้น  ถุลลัจจัยบ้าง  ทุกกฏบ้าง.  อาบัติ
06,0025,009,ที่ลดจากปาจิตตีย์เว้นโอมสวาท  และที่ลดจากปาฏิเทสนียะ  มีแต่ทุกกฏ
06,0025,010,อย่างเดียว.   อาบัติที่ลดจากโอมสวาทสิกขาบท  มีทุพภาสิตด้วย.  ใน
06,0025,011,เสขิยวัตรข้อหนึ่ง ๆ  มีคำว่า  พึงทำความศึกษาอย่างนั้น ๆ  อธิบายตาม
06,0025,012,วิภังค์ว่า  ถ้าไม่เอื้อเฟื้อต้องทุกกฏ.   อาบัติเช่นนี้เรียกเอาชื่อวิภังค์เข้า
06,0025,013,ประกอบว่า  วิภังคถุลลัจจัย  วิภังคทุกกฏ  เพื่อจะให้แปลกจากอาบัติใน
06,0025,014,ที่อื่น  ส่วนทุพภาสิตนั้นเรียกลอย  ๆ เพราะมาในวิภังค์แห่งเดียว.  ส่วน
06,0025,015,สิกขาบทเดิมเป็นต้นเค้านั้นเรียกว่ามาติกา.
06,0025,016,ในที่นี้กล่าวความแห่งสิกขาบทหนึ่งแล้ว  จักแจกอาบัติในวิภังค์
06,0025,017,นั้นด้วย  ในที่อันควรจะกล่าว.  ข้าพเจ้าปรารถนาและแสดงสิกขาบท
06,0025,018,ทั้งหลายให้เป็นหมวด ๆ  ตามความหมายของสิกขาบท  เพื่อผู้ศึกษา
06,0025,019,จะได้หยั่งเห็นโทษหนักเบาถนัด  แต่การที่ไม่กล่าวตามลำดับในพระ
06,0025,020,ปาติโมกข์นั้น  จะให้จำและค้นคว้ายากเหมือนกัน  เหตุนั้น  จักกล่าว
06,0025,021,ตามลำดับในพระปาติโมกข์ก่อน  แล้วจึงจักจัดเข้าหมวดต่อไป.