Book,Page,LineNumber,Text
06,0016,001,และประเทศนำให้เป็น  อาบัติเหล่านั้นแม้ล่วงเข้าแล้ว  ก็ไม่สู้เป็น  
06,0016,002,อะไรนัก.  ไม่ควรจะถือเอาอาบัติเหล่านี้เป็นเครื่องมือสำหรับอวดเคร่ง
06,0016,003,ดังเคยได้ยินมา   พวกทายกเขนิมนต์ภิกษุรูปหนึ่งไปเทศนา   บนธรรมาสน์
06,0016,004,ปูเบาะยัดนุ่นไว้   ภิกษุนั้นไม่นั่งสั่งให้เลิกเสีย.   ตามความเห็นของ
06,0016,005,ข้าพเจ้า  ทำอย่างนั้นไม่เป็นความเรียบร้อยกว่าจะยอมนังชั่วคราว  ยัง  
06,0016,006,จะถือก็ควรถือแต่เฉพาะในวัด.   เพื่อจะรักษาความเรียบร้อยไม่เอะอะ
06,0016,007,ได้เคยทรงพระอนุญาตให้ทำได้ก็มี.  ในฝ่ายที่ไม่เคร่ง  เห็นว่าอาบัติ
06,0016,008,มากหลบไม่ไหวแล้ว  ทอดธุระเสีย  ไม่รู้จักเลือกเว้น  ดังนี้  ก็สะเพร่า
06,0016,009,เกินไป.  ควรรู้จักประพฤติแต่พอดี  จึงจะสมแก่ศาสนาธรรมที่ว่า  เป็น
06,0016,010,ปฏิบัติพอกลาง ๆ  ไม่ตกไปฝ่ายกามสุขัลลิกานุโยค   ส่วนข้างหย่อน
06,0016,011,และในฝ่ายอัตตกิลมถานุโยค  ส่วนข้างตึงเครียด.
06,0016,012,อาการที่จะต้องอาบัตินั้น  ๖  อย่าง  คือ  อลชฺชิตา  ต้องด้วยไม่
06,0016,013,ละอาย  ๑  อาณตา  ต้องด้วยไม่รู้  ๑  กุกฺกุจฺจปกตตา   ต้องด้วยสงสัย
06,0016,014,แล้วขืนทำ  ๑  อกปฺปิเย   กปฺปิยสฺิตา  ต้องด้วยสำคัญว่าควรในของ
06,0016,015,ไม่ควร  ๑  กปฺปิเย  อกปฺปิยสฺิตา   ต้องด้วยสำคัญว่าไม่ควรในของ
06,0016,016,ควร  ๑  สติสมฺโมสา   ต้องด้วยลืมสติ  ๑.
06,0016,017,ภิกษุรู้อยู่แล้ว  และละเมิดพระบัญญัติ  ด้วยใจด้านไม่รู้จักละอาย
06,0016,018,ดังนี้    ต้องด้วยไม่ละอาย.   ภิกษุไม่รู้ว่าทำอย่างนั้น ๆ  มีพระบัญญัติ
06,0016,019,ห้ามไว้และทำล่วงพระบัญญัติ  ดังนี้  ต้องด้วยไม่รู้.  ภิกษุสงสัยอยู่ว่า
06,0016,020,ทำอย่างนั้น ๆ  ผิดพระบัญญัติหรือไม่   แต่ขืนทำด้วยความสะเพร่า
06,0016,021,เช่นนี้  ถ้าการที่ทำนั้นผิดพระบัญญัติ  ก็ต้องอาบัติตามวัตถุ  ถ้าไม่ผิด