Book,Page,LineNumber,Text
06,0005,001,กว่า  ๒๐  ปี   นับแต่ปฏิสนธิมา   หาได้เป็นมนุษย์วิบัติ  คือถูกตอน  
06,0005,002,เป็นต้นไม่   ไม่ใช่คนทำความผิดอย่างร้ายแรง  เช่นฆ่าบิดามารดา  และ
06,0005,003,ไม่ใช่คนเคยทำความเสียหายในพระพุทธศาสนาอย่างร้ายแรง  คือต้อง
06,0005,004,ปาราชิกเมื่อบวชเป็นภิกษุคราวก่อน  หรือไปเข้ารีตเดียรถีย์ทั้งที่เป็น
06,0005,005,ภิกษุ   ถ้าเป็นคนมีโทษเห็นปานนั้นหรือเป็นสตรี  อุปสมบทไม่ได้  
06,0005,006,เรียกว่าวัตถุวิบัติ  หากสงฆ์จะขืนให้อุปสมบทหรือทำให้โดยไม่รู้  ก็ไม่
06,0005,007,เป็นภิกษุโดยถูกต้องแก่พระบัญญัติ  รู้เข้าเมื่อใด  จำจะต้องให้ออก
06,0005,008,เสียจากหมู่เมื่อนั้น  คนพ้นจากโทษดังว่าแล้ว  เรียกว่าวัตถุสมบัติ
06,0005,009,ควรจะรับอุปสมบทได้.  แม้คนผู้ไม่ต้องห้ามเป็นเด็ดขาดเช่นนั้นแล้ว
06,0005,010,ก็ยังควรจะเลือกสรรอีก  ควรจะเว้นคนเสียชื่อเสียง  เช่นคนเป็นโจร
06,0005,011,หรือหัวไม้ขึ้นชื่อโด่งดัง   คนทำความผิดถูกรับอาชญาแผ่นดิน  มี
06,0005,012,เครื่องมายติดตัว  เช่นถูกเฆี่ยนหลังลาย   ถูกสักหมายความผิด  คน
06,0005,013,มีอวัยวะพิการต่าง ๆ  คนมีโรคไม่รู้จักหาย  ซึ่งไม่สามารถจะทำ
06,0005,014,หน้าที่ของภิกษุได้   คนมีโรคที่ติดกัน  มีโรคเรื้อรัง    คนอยู่ใน
06,0005,015,หวงห้ามของผู้อื่น  คือคนอยู่ในปกครองของมารดาบิดา   คนอยู่ใน
06,0005,016,ราชการ  คนเป็นทาสเป็นหนี้ของผู้อื่น  แต่คนจำพวกหลังพ้นจาก
06,0005,017,ความหวงห้ามแล้ว  เช่นบุตรได้อนุญาตของมารดาบิดา   ข้าราชการ
06,0005,018,ได้อนุญาตของเจ้าหน้าที่  คนพ้นจากทาสจาหนี้แล้ว  ให้อุปสมบท
06,0005,019,ได้.  ถึงมีห้ามไว้ก็จริง  แต่ไม่ได้ห้ามเป็นเด็ดขาดเหมือนคนจำพวก
06,0005,020,ก่อน   ถ้าจับพลัดจับผลูเข้ามาบวช  จัดว่าบวชแล้วก็แล้วไป   ไม่จำต้อง
06,0005,021,ให้ออกเสียจากหมู่.   เมื่อสงฆ์จะให้อุปสมบท  ต้องชุมนุมภิกษุให้ได้