Book,Page,LineNumber,Text
05,0037,001,"จักอันตรธานในโลกเสียฉับพลันนัก.""   มัลลกษัตริย์ทั้งหลายก็รำพัน   "
05,0037,002,ร่ำรักสมเด็จพระทศพลเจ้า  ด้วยประการต่าง  ๆ   พร้อมทั้งโอรสและ
05,0037,003,สุณิสาและปชาบดี  เสวยทุกขโทมนัสโสกาดูรอยู่ฉะนั้น  เสด็จไปถึง
05,0037,004,"สาลวันยังสำนักแห่งพระอานนท์.  พระผู้เป็นเจ้าคิดเห็นว่า  ""ถ้าจะให้"
05,0037,005,มัลลกษัตริย์เรียงองค์เข้าไปถวายบังคมพระผู้มีพระภาคไซร้  ก็จักไม่
05,0037,006,ได้ถวายบังคมครบทุกองค์  ราตรีก็จัดสว่างเสียก่อน  อย่ากระนั้นเลย
05,0037,007,เราจะจักโดยปริวัฏฏ์แห่งสกุล ๆ  ให้ถวายอภิวาทบังคมพระผู้มีพระภาค
05,0037,008,กราบทูลให้ทราบว่า  'มัลลกษัตริย์ชื่อนี้ ๆ   ทั้งบุตรทั้งภริยาทั้งบริษัท
05,0037,009,ทั้งอำมาตย์  ถวายบังคมพระบาทแห่งพระผู้มีพระภาคด้วยเศียรเกล้า
05,0037,010,"แห่งตน ๆ""   ดังนี้เถิด  พระผู้เป็นเจ้าคิดแล้ว  ก็จัดโดยวงศ์สกุลให้ถวาย"
05,0037,011,บังคม  กราบทูลโดยนัยนั้น  ให้มัลลกษัตริย์ได้ถวายอภิวาทเสร็จใน
05,0037,012,ปฐมยาม  ส่วนเบื้องต้นแห่งราตรี.
05,0037,013,โปรดสุภัททปริพาชก
05,0037,014,จะกล่าวอื่นด้วยปัจฉิมสักขิสาวกพุทธเวไนย.  สมัยนั้นปริพาชก
05,0037,015,หนึ่งชื่อสุภัททะอาศัยอยู่  ณ  เมืองกุสินารา. สุภัททปริพาชกนั้นได้ยิน
05,0037,016,"ว่า  ""พระสมณโคดมจักปรินิพพาน  ณ  ยามที่สุดแห่งราตรีวันนี้แล้ว."""
05,0037,017,สุภัททปริพาชกคิดเนื้อความตามที่ได้ยินมาแต่ปริพาชกที่เป็นอาจารย์
05,0037,018,"เก่า ๆ  กล่าวสืบ ๆ  มาว่า  ""องค์พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า"
05,0037,019,"ทั้งหลาย  ย่อมบังเกิดขึ้นในโลก  ณ  กาลบางคาบบางครั้ง""   ความ"