Book,Page,LineNumber,Text
05,0032,001,คือทัพสัมภาระ  มีสัณฐานคล้ายกับศีรษะพานร   คำบุราณปลงความ   
05,0032,002,ว่า  'สลักเพ็ชร'   ยืนร้องไห้อยู่ว่า  เราก็ยังเป็นเสขบุคคล  มีกิจจำจะ
05,0032,003,ต้องทำยังไม่สำเร็จ  พระศาสดาพระองค์ใดเป็นผู้อนุเคราะห์ซึ่งเรา  พระ
05,0032,004,"ศาสดาพระองค์นั้นแห่งเราก็จักปรินิพพานเสียแล้ว.""  ครั้งนั้น  สมเด็จ"
05,0032,005,พระผู้มีพระภาค   ตรัสเรียกพระภิกษุทั้งหลาย  ถามถึงพระอานนท์.  ภิกษุ
05,0032,006,"ทั้งหลายกราบทูลว่า  ""เข้าไปยังวิหารเหนี่ยวสลักเพ็ชรยืนร้องให้อยู่"""
05,0032,007,"จึงดำรัสสั่งให้หาพระอานนท์มายังที่เฝ้า  แล้วจึงตรัสว่า  ""ดูก่อน"
05,0032,008,อานนท์  อย่าเลย   ท่านอย่างเศร้าโศก  อย่าร่ำไร  เราได้บอกแล้วอย่าง
05,0032,009,นี้แต่เดิมหาไม่หรือว่า  'ความเป็นต่าง  ๆ ความมีเว้น  ความเป็นอย่าง
05,0032,010,อื่นจากสัตว์สังขารที่รักที่เจริญใจทั้งปวงนั้นแล  มิได้ว่างเว้น'  ดูก่อน
05,0032,011,อานนท์   สิ่งที่เที่ยงแท้ถาวรซึ่งสัตว์ประสงค์นักนั้น  สัตว์ทั้งหลายจะพึง
05,0032,012,ได้ในสังขารนี้แต่ไหน  สิ่งใดเป็นของเกิดของมีขึ้น  อันปัจจัยแต่งขึ้น
05,0032,013,มีความฉิบหายเป็นธรรมดา  อันบุคคลผู้ใดจะปรารถนาว่า  'ขอสิ่งนั้น
05,0032,014,อย่าฉิบหายเลย'   ดั่งนี้  ฐานะที่ตั้งนั้นไม่มี.  ดูก่อนอานนท์  ท่านได้
05,0032,015,อุปัฏฐากพระตถาคต  ด้วยกามกรรม  วจีกรรม  มโนกรรมที่มีเมตตา
05,0032,016,ไม่เป็น  ๒  ไม่มีประมาณ  มาสิ่งกาลนานแล้ว  ท่านเป็นบุคคลมีบุญ
05,0032,017,ได้ทำแล้ว  ท่านจงประกอบตามซึ่งความเพียรเถิด  ท่านจักเป็นผู้ไม่มี
05,0032,018,"อาสวะฉับพลัน  คือจักได้เป็นพระอรหันต์โดยเร็ว.""  สมเด็จพระผู้มี"
05,0032,019,พระภาคเจ้า  ผู้ถึงซึ่งวิเศษในพระอตีตานาคตังสญาณได้ตรัสพยากรณ์
05,0032,020,พระอานนท์  ด้วยประการฉะนี้.