Book,Page,LineNumber,Text
05,0023,001,"แล้ว  บรรลุถึงสาลวันอันเป็นที่แวะพักแล้ว  ตรัสสั่งพระอานนท์ว่า  ""ดู"
05,0023,002,ก่อนอานนท์  ท่านจงแต่งตั้งปูลาดซึ่งเตียงให้มีเบื้องศีรษะ  ณ  ทิศอุดร 
05,0023,003,ณ  ระหว่างแห่งไม้รังทั้งคู่  เราเป็นผู้เหน็ดเหนื่อยนัก  จักนอนระงับความ
05,0023,004,"ลำบาก.""   พระอานนทเถรเจ้ารับพุทธาณัติโดยเคารพแล้ว  ก็แต่ง "
05,0023,005,ตั้งปุลาดซึ่งเตียงพระแท่นปรินิพพานไสยา  ณ  ระหว่างแห่งสาลพฤกษ์
05,0023,006,ทั้งคู่  ผันที่สูงเบื้องพระเศียร   ณ  ทิศอุดร.  สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้า
05,0023,007,ทรงสำเร็จซึ่งสีหไสยาโดยข้างเบื้องขวา  ตั้งพระบาทเลื่อมด้วยพระ
05,0023,008,บาท  มีสติสัมปชัญญะ  แต่มิได้มีอุฏฐานสัญญามนสิการ  เพราะเหตุ
05,0023,009,เป็นไสยาอวสาน  เรียกว่าอนุฏฐานไสยา.
05,0023,010,ทรงปรารภสักการบูชา
05,0023,011,[ทรงประกอบพุทธบริษัทในสัมมาปฏิบัติ]
05,0023,012,สมัยนี้  ต้นรังทั้งคู่ก็เผล็ดดอกในอันมิใช่ฤดูกาล  เบิกบานโดยรอบ
05,0023,013,พฤกษมณฑล  ตั้งแต่มูลรากเบื้องต้นตลอดยอด  ก็ดาดาษด้วย
05,0023,014,ดอกเป็นอันเดียว  ล้วนเบิกบาน  ควรเป็นอัศจรรย์  และดอกสาลพฤกษ์
05,0023,015,ทั้งหลายนั้น  หล่นลงยังพระสรีระ  เพื่อจะบูชาพระตถาคตเจ้า.  ทั้งดอก
05,0023,016,มณฑารพเป็นของทิพย์มีในเมืองสวรรค์  และจุรณ์แห่งจันทน์
05,0023,017,สุคนธชาติของทิพย์  ก็ตกลงจากอากาศ  ยังสรีระแห่งพระตถาคตเจ้า
05,0023,018,ทั้งดนตรีทิพย์เทพเจ้าก็บันลือประโคมในอากาศ  ทั้งสังคีตเสียงขับ
05,0023,019,ของทิพย์ก็เป็นไปในอากาศ  เป็นมหานฤนาทโกลาหล  เพื่อจะบูชา