Book,Page,LineNumber,Text
03,050,001,ทำบุคคลให้เป็นพราหมณ์  ก็คือไตรเพท.  
03,050,002,ส่วนพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงใช้โวหารนั้น  แต่เปลี่ยนแสดง
03,050,003,สมณะและธรรมที่ทำบุคคลให้เป็นสมณะว่าเป็นพราหมณ์  และธรรม
03,050,004,ที่ทำบุคคลให้เป็นพราหมณ์  ในพระพุทธศาสนา ด้วยพระวาจานั้น.
03,050,005,พรรณนาความว่า  บุคคลผู้ยังบาปให้สงบระงับจากสันดาน  ชื่อว่าเป็น
03,050,006,พราหมณ์  พราหมณ์นั้นละกิเลสที่ทำให้เป็นผู้ดุร้ายเย่อหยิ่งและย้อม
03,050,007,"จิตให้ติดแน่นในกามารมณ์แล้ว  จึงชื่อว่ามีบาปอันลอยเสียแล้ว,  ได้"
03,050,008,ศึกษาจบวิทยาอย่างยอก ๓  ประการในศาสนาเสร็จแล้ว  จึงชื่อว่าถึง
03,050,009,"ที่สุดจบเวทแล้ว,  มีกิจที่จำจะต้องทำในการละสิ่งอันควรละ  เจริญสิ่ง"
03,050,010,อันควรเจริญ  ได้ทำเสร็จแล้ว  ไม่ต้องเพียรเพ่งกิจอื่นอีก  จึงชื่อว่า
03,050,011,มีพรหมจรรย์ได้อยู่เสร็จแล้ว.
03,050,012,ครั้นล่วง ๗  วันแล้ว  เสด็จออกจากร่มไม้อชปาลนิโครธ  ไปยัง
03,050,013,ไม้จิกซึ่งได้นามว่า  ' มุจจลินท์ '  อันตั้งอยู่ในทิศอาคเนย์แห่งพระ
03,050,014,"มหาโพธิ,  ทรงนั่งเสวยวิมุตติสุข ๗  วัน  ทรงเปล่งอุทาน  ณ  ที่นั้นว่า"
03,050,015,""" ความสงัดเป็นสุขของบุคคลผู้มีธรรมได้สดับแล้ว  ยินดีอยู่ในที่สงัด"
03,050,016,"รู้เห็นตามเป็นจริงอย่างไร,  ความไม่เบียดเบียนคือความสำรวมในสัตว์"
03,050,017,ทั้งหลาย  และความปราศจากกำหนัด คือความล่วงกามทั้งหลายเสียได้
03,050,018,"ด้วยประการทั้งปวง  เป็นสุขในโลก,  ความนำอัสมิมานะ  คือถือว่า"
03,050,019,"ตัวตนให้หมดได้  เป็นสุขอย่างยิ่ง.<SUP>๑</SUP> """
03,050,020,พระคันถรจนาจารย์<SUP>๒</SUP>  แสดงประพฤติเหตุในสถานที่นี้ว่า  ฝนตก