Book,Page,LineNumber,Text
03,031,001,จะทรงบรรพชา  ตรัสสั่งนายฉันนะหรือคนอื่นมาทูลพระราชบิดา ๆ
03,031,002,ไม่ปรารถนาให้บวชและทรงกันแสงอยู่ข้างนี้  ทรงบรรพชาอยู่ข้าง
03,031,003,โน้น.  ข้อนี้ก็ไม่แย้งคำพระอาจารย์ผู้รจนาบาลีมัชฌิมนิกายไปทีเดียว
03,031,004,แต่ดูเป็นการเดาจัดเกินไป.  ขอยุติลงว่า  ยังไม่ได้เหตุอันพอแห่งอาการ
03,031,005,ที่เสด็จออกบรรพชา.  
03,031,006,คราวนี้พิจารณาถึงวิธีบรรพชา.  เพื่อจะให้เข้าใจชัด จักกล่าว
03,031,007,ธรรมเนียมไว้ผมแห่งคฤหัสถ์ก่อน.  พวกคฤหัสถ์ไว้ผมยาว  เกล้ารวบ
03,031,008,"ขึ้นขมวดเป็นเมาลีไว้บนกระหม่อม,  ที่พวกพม่าทำตามอย่าง  แต่ได้"
03,031,009,พบในหนังสือแสดงธรรมเนียมของพวกพราหมณ์ในยุคหลังว่า  พวก
03,031,010,พราหมณ์ไว้ผมยาว  เกล้าเป็นจุกเฉพาะบนกระหม่อม  โกนข้างล่าง
03,031,011,อย่างไว้จุกแห่งพวกเด็กในประเทศนี้.  พวกเราได้อย่างมา  แต่เดิมที
03,031,012,"ผู้ใหญ่ก็คงไว้เหมือนกัน,  ครั้นเรียวลงตัดเสียไม่เกล้าเป็นจุก  แต่คง"
03,031,013,"โกนผมข้างล่างเหมือนกัน  กลายเป็นผมมหาดไทย,  เป็นแต่ปล่อย"
03,031,014,ให้เด็กไว้ชั่วคราว.  ในเมืองพัทลุงยังมีพวกพราหมณ์เกล้าจุกอย่างนี้
03,031,015,ในปี ( ๒๔๕๕ )  ข้าพเจ้าได้พบ ๓  คน.  ธรรมเนียมนี้คงมีเก่าแก่เหมือน
03,031,016,"กัน  แต่ตกมาในประเทศเราก็นานแล้ว,  เข้าใจว่าน่าจะมีทั้ง ๒  อย่าง."
03,031,017,เมื่อพระมหาบุรุษเสด็จออกบรรพชา  ทรงทำอย่างไรแก่พระ
03,031,018,เมาลี ?  คำของพระอรรถกถาจารย์ว่าทรงตัดด้วยพระขรรค์คราวเดียว
03,031,019,"เท่านั้น,  พระเกศาเหลือยาวประมาณ ๒ องคุลี  ม้วนกลมเป็น"
03,031,020,"ทักษิณาวัฏ,  ตั้งอยู่กำหนดเท่านั้นจนนิพพาน.  คำของพระมัชฌิมภาณ-"
03,031,021,กาจารย์ว่า  ทรงปลงพระเกศาและพระมัสสุ  แปลว่าโกนพระเศียร.