Book,Page,LineNumber,Text
03,023,001,ปริเฉทที่ ๔ 
03,023,002,เสด็จออกบรรพชา 
03,023,003,สิทธัตถกุมาร  เสด็จอยู่ครองฆราวาสสมบัติตราบเท่าพระชนมายุ
03,023,004,๒๙  พรรษา.  แต่นั้น  เสด็จออกบรรพชาประพฤติพระองค์เป็นบรรพชิต
03,023,005,"แสวงหาพระสัมมาสัมโพธิญาณ,  นำความสันนิษฐานว่า  น่าจะ"
03,023,006,สมจริงตามคำทำนายคติประการหลัง  ในตำหรับมหาบุรุษลักษณะ-
03,023,007,พยากรณศาสตร์นั้น.
03,023,008,อะไรเป็นมูลเหตุนำพระองค์ให้เสด็จออกบรรพชา ?  และอาการ
03,023,009,ที่เสด็จออกนั้นเป็นอย่างไร ?  เป็นข้อน่าใคร่ครวญอยู่.  พระอาจารย์
03,023,010,ผู้รจนาอรรถกถา<SUP>๑</SUP>  แสดงความตามนัยมหาปทานสูตร<SUP>๒</SUP>ว่า  ได้ทอด
03,023,011,พระเนตรเห็นเทวทูต ๔  คือ  คนแก่  คนเจ็บ  คนตาย  และสมณะ
03,023,012,"อันเทวดาแสร้งนิรมิตไว้ในระหว่างทาง,  เมื่อเสด็จประพาสพระราช-"
03,023,013,อุทยาน ๔  วาระโดยลำดับกัน.  ทรงสังเวชเหตุได้เห็นเทวทูต ๓  ข้าง
03,023,014,"ต้น  อันพระองค์ยังไม่เคยพบมาในกาลก่อน,  ยังความพอพระหฤทัย"
03,023,015,"ในบรรพชาให้เกิดขึ้นเพราะได้เห็นสมณะ,  และกล่าวถึงอาการที่เสด็จ"
03,023,016,ออกนั้นว่า  เสด็จหนีออกในกลางคืน  ทรงม้ากัณฐกะ  มีนายฉันนะ
03,023,017,"ตามเสด็จ,  ถึงฝั่งแม่น้ำอโนมา  ตรัสสั่งนายฉันนะให้นำม้าพระที่นั่ง"
03,023,018,กลับคืนพระนครแล้ว  ทรงตัดพระเมาลีด้วยพระขรรค์  อธิษฐานเพศ