Book,Page,LineNumber,Text
47,0037,001,สกปรก เหมือนหลุมสำหรับทิ้ง
47,0037,002,หยากเยื่อ.
47,0037,003,๕. ปฏิกูลในกาลย่อยแล้ว อาหารที่ร้อยด้วยเพลิงธาตุเดือด
47,0037,004,เป็นฟองแล้วย่อมเกรอะลงไปเป็น
47,0037,005,มูตรคูถน่าเกียด หากมองเห็น
47,0037,006,ได้ด้วยจักษุแล้ว จักดูเป็นของน่า
47,0037,007,เกลียดยิ่งนัก.
47,0037,008,๖. ปฏิกูลโดยผล อาหารถ้าย่อมออกแล้ว ก็ไปบำรุง
47,0037,009,ส่วนต่าง ๆ แห่งร่างกาย มีผลขน
47,0037,010,เป็นต้นให้เจริญ ถ้าย่อยออกไม่ได้
47,0037,011,ก็เป็นเหตุให้เกิดโรค ได้รับทุกข-
47,0037,012,เวทนาต่าง ๆ.
47,0037,013,๗. ปฏิกูลโดยอันหลั่งไหล อาหารที่กลืนเข้าไป ก็เข้าไปโดย
47,0037,014,ออกมา ทวารอันเดียว เมื่อออกย่อมออก
47,0037,015,ตามทวารทั้ง ๙ เป็นมูลหู มูลตา
47,0037,016,มูตร คูถเป็นต้น แม้เมื่อไหลออก
47,0037,017,๘. ปฏิกูลด้วยอันทำให้ อาหาร ตั้งแต่บริโภคก็เปื้อนมือ
47,0037,018,แปดเปื้อน เปื้อนปากเป็นต้น สุดแต่จะไปถูก
47,0037,019,ที่ไหน ทำให้แปดเปื้อนกลายเป็น
47,0037,020,ของปฏิกูลไปด้วยทุกแห่ง.