Book,Page,LineNumber,Text
37,0008,001,มากเป็นผู้ทุศีลดังนี้.  ก็แล  ขันติซึ่งประการดังกล่าวมานี้แหละ  จัด
37,0008,002,เป็นประธาน  เป็นตัวเหตุให้คุณธรรมอื่น ๆ  บังเกิดและเจริญขึ้นตาม ๆ
37,0008,003,กัน  สมด้วยวจนประพันธ์อันมีมาในสวดมนต์ฉบับหลวงว่า   
37,0008,004,<B>สีลสมาธิคุณานํ		ขนฺติ  ปธานการณํ
37,0008,005,สพฺเพปิ  กุสลา  ธมฺมา	ขนฺตฺยา  เยา  วฑฺฒนฺติ  เต</B>
37,0008,006,ขันติเป็นประธานเป็นเหตุแห่งคุณคือศีลและสมาธิ  กุศลธรรม
37,0008,007,ทั้งปวงย่อมเจริญเพราะขันติธรรมเท่านั้น  ดังนี้.
37,0008,008,มีอธิบายว่า  คุณธรรมมีศีลและสมาธิเป็นต้นจะเกิดขึ้นดำรงอยู่
37,0008,009,หรือเจริญสืบต่อไปได้  ก็เพราะอาศัยขันติเป็นตัวสำคัญ  หากขาดขันติ
37,0008,010,เสียแล้ว  คุณธรรมดังกล่าวจะเกิดขึ้นมิได้  แม้ที่เกิดขึ้นแล้วก็ไม่อาจ
37,0008,011,ที่จะดำรงอยู่ได้  ย่อมเสื่อมสลายไปในที่สุด  ต่อเมื่อบุคคลมาประกอบ
37,0008,012,คือตั้งอยู่ในขันติธรรมดังกล่าวมา  ท่านจึงเรียกว่า <B>ขนฺติโก</B>  ผู้มีขันติ
37,0008,013,กล่าวคือ  ผู้มีความอดกลั้นต่อความตรากตรำอันเกิดแต่การประกอบ
37,0008,014,"อาชีพ,  ต่อความเจ็บใจอันเกิดแต่คำเสียดแทง,  ต่อทุกขเวทนาอันเกิด"
37,0008,015,แต่ความเจ็บไข้ได้ป่วย  และมีความทนทานต่ออารมณ์ที่มายั่วยุต่าง ๆ
37,0008,016,ได้  นี้เป็นอธิบายในประเด็นที่ ๑  เมื่อมาทราบเนื้อความในประเด็น
37,0008,017,ที่ ๑  เช่นนี้แล้ว พึงทราบความในประเด็นที่ ๑ ต่อไป.
37,0008,018,ในประเด็นที่ ๒  ซึ่งว่าย่อมนำประโยชน์มาทั้งแก่ตนทั้งแก่ผู้อื่น
37,0008,019,นั้น  มีอธิบายว่า  บุคคลผู้มีขันติธรรมประจำใจดังกล่าวนั้น จะประกอบ
37,0008,020,กิจการใด ๆ   ก็อดทนกระทำไปด้วยความเข้มแข็งไม่ย่อท้อต่ออุปสรรค
37,0008,021,และภยันตรายใด ๆ  ทั้งสิ้น   ถึงจะมีใครมาคิดร้ายหมายเวรทำให้เกิด