Book,Page,LineNumber,Text
33,0031,001,<B>สิกขาบทที่  ๘  รู้ว่าเขาจะถวายจีวร  เข้าไปพูดให้ถวายจีวรดี-แพง.</B> 
33,0031,002,ภิกษุรู้อยู่ว่า  เขาจะถวายจีวร  เข้าไปหาเขาพูดแนะนำให้ถวาย
33,0031,003,จีวรที่ดีกว่าแพงกว่าที่เขากำหนดไว้เดิม  ถ้าเขาจ่ายทรัพย์ตามคำแนะนำ  ภิกษุ
33,0031,004,ต้องทุกกฎ  และเมื่อได้ผ้ามา  ต้องนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
33,0031,005,<B>สิกขาบทที่  ๙  รู้ว่าหลายคนจะถวายจีวร  เข้าไปพูดให้รวมกันซื้อจีวร
33,0031,006,ที่ดีกว่า  แพงกว่า.</B>
33,0031,007,ภิกษุรู้อยู่ว่า  หลายคนจะถวายจีวรคนละผืน  พูดแนะนำให้
33,0031,008,เขารวมกันซื้อจีวรเพียงผืนเดียว  ที่มีราคาแพงกว่า  ดีกว่า  หรือว่าถูกกว่า
33,0031,009,"แต่ดีกว่า,  ต้องทุกกฎ  เพราะเขาจ่ายตามคำแนะนำ,  และต้องนิสสัคคิย-"
33,0031,010,ปาจิตตีย์  เพราะได้มา.
33,0031,011,<B>สิกขาบทที่  ๑๐  ทวงจีวรจากไวยาวัจกร.</B>
33,0031,012,ถ้าใครนำทรัพย์ค่าจีวรมาถวาย  ภิกษุไม่พึงรับ  พึงบอกให้เขา
33,0031,013,รู้จักไวยาจักร  ครั้นเขามอบแก่ไวยาวัจกรแล้ว  สั่งให้ภิกษุไปหาเขา  เขาจะ
33,0031,014,ให้จีวร   เวลาต้องการภิกษุไปหาเขา  ทวงว่า  <B>เราต้องการจีวร</B>  ไม่เกิน
33,0031,015,๓ ครั้ง  ถ้าไม่ได้  ไปยืนไม่เกิน  ๖ ครั้ง  ถ้ายังไม่ได้  ต้องบอกแก่เจ้าของเดิม.
33,0031,016,อาบัติ-อนาบัติ
33,0031,017,๑ง  ถ้าพยายามเกินกำหนด  ได้มา  ต้องนิสสัคคิยปาจิตตีย์.
33,0031,018,๒.  ถ้าพยายามครบกำหนดแล้วยังไม่ได้  ต้องบอกแก่เจ้าของ
33,0031,019,เดิม  ถ้าไม่บอก  ต้องทุกกฏ.
33,0031,020,๓.  ถ้าพยายามครบกำหนดแล้วยังไม่ได้  ก็เลิกเสีย  และได้ไป
33,0031,021,"บอกแก่เจ้าของเดิมแล้ว,  ภายหลังไวยาวัจกรจัดมาถวายเอง  หรือเจ้าของเดิม"