Book,Page,LineNumber,Text 33,0012,001,กัณฑ์ที่ ๔ ปาราชิก 33,0012,002,สิกขาบทที่ ๑ เสพเมถุน. 33,0012,003,ภิกษุเสพเมถุน ในทวารหนัก ทวารเบา ในปากอย่างใดอย่างหนึ่ง 33,0012,004,ของคนชาย หรือคนหญิง หรือของอมนุษย์ หรือสัตว์ดิรัจฉาน ที่เป็น 33,0012,005,อยู่หรือตายแล้ว แต่ซากยังบริบูรณ์ มีอะไรสวม มีอะไรพันก็ตาม 33,0012,006,ไม่มีก็ตาม ถูกลักในขณะหลับ ตื่นขึ้น ยินดีรับผัสสะ หรือถูกข่มขืน 33,0012,007,แต่ยินดีรับผัสสะก็ตาม ต้องปาราชิก. 33,0012,008,- ภิกษุเสพเมถุนในทวารดังกล่าวแล้ว ของมนุษย์ อมนุษย์ 33,0012,009,สัตว์ดิรัจฉาน แต่ทวารแหว่งเว้าไปมากไม่สำเร็จกิจ และเสพในองค์ 33,0012,010,กำเนิดของบุรุษ ต้องถุลลัจจัย. 33,0012,011,- ภิกษุเสพเมถุนในอวัยวะนอกจากทวารของมนุษย์ อมนุษย์ 33,0012,012,และสัตว์ดิรัจฉาน และในอวัยวะทุกส่วนของตุ๊กตา ต้องทุกกฏ. 33,0012,013,(แต่มีสิกขาบทห้ามจับต้องกายหญิง ฉะนั้น ภิกษุเสพเมถุน แม้ใน 33,0012,014,อวัยวะอื่นของหญิง ต้องสังฆาทิเสส.) 33,0012,015,- อนึ่ง ภิกษุ เอาปากอมองค์กำเนิดของบุรุษ แม้เป็นเด็ก ก็ 33,0012,016,ต้องปาราชิก. 33,0012,017,- ภิกษุผู้ถูกลักหลับ ผู้ถูกข่มขืน แต่ไม่ยินดีรับผัสสะ ผู้บ้าคลั่ง 33,0012,018,ผู้เพ้อไม่รู้สึกตัว ผู้มีเวทนากล้า ไม่มีสติ ผู้ก่อเหตุให้บัญญัติสิกขาบท 33,0012,019,การทำผิดครั้งแรกนั้น ไม่ต้องอาบัติ.