Book,Page,LineNumber,Text
33,0007,001,๖.  ทุกกฎ.  
33,0007,002,๗.  ทุพภาสิต.
33,0007,003,๖.  ครุกาบัติ-ลหุกาบัติ
33,0007,004,<B>ครุกาบัติ</B>  คือ  อาบัติหนัก  แบ่งเป็น ๒ พวก  คือ  :-
33,0007,005,๑.  หนักแก้ไม่ได้  คือ  ปาราชิก  เรียก  อเตกิจฉา.
33,0007,006,๒.  หนักแก้ได้  คือ  สังฆาทิเสส  เรียก  สเตกิจฉา.
33,0007,007,<B>ลหุกาบัติ</B>  คือ  อาบัติเบา  คือ  ถุลลัจจัย  ถึงทุพภาสิต.
33,0007,008,๗.  สมุฏฐาน
33,0007,009,สมุฏฐานคือทางเกิดอาบัติโดยตรง  มี ๔ ทาง  คือ :-
33,0007,010,๑.  ทางกาย  เช่น  ปาจิตตีย์  เพราะดื่มน้ำเมา.
33,0007,011,๒.  ทางวาจา  เช่น  ปาจิตตีย์  เพราะสอนธรรมแก่อนุสัมบัน
33,0007,012,ให้ว่าพร้อมกัน.
33,0007,013,๓.  ทางกายกับจิต  เช่น  ปาราชิก  เพราะทำโจรกรรมเอง.
33,0007,014,๔.  ทางวาจากับจิต  เช่น  ปาราชิก  เพราะสั่งให้ทำโจรกรรม.
33,0007,015,๘.  สจิตตกะ-อจิตตกะ
33,0007,016,อาบัติทั้งหมดนั้น  เพ่งเอาเจตนาเป็นที่ตั้ง  แบ่งออกเป็น ๒ พวก
33,0007,017,คือ  :-
33,0007,018,๑.  สจิตตกะ  เกิดขึ้นโดยสมุฏฐานที่มีเจตนา.
33,0007,019,๒.  อจิตตกะ  เกิดขึ้นโดยสมุฏฐานที่ไม่มีเจตนา.
33,0007,020,ืทางกำหนดรู้อาบัติที่เป็นสจิตตกะ  หรือ  อจิตตกะ  นั้น  อยู่ที่
33,0007,021,<B>รูปความและโวหาร</B>  (คำพูด)  ในสิกขาบทนั้น ๆ นั่นเอง