Book,Page,LineNumber,Text 32,0029,001,พระเจ้าแผ่นดินมคธ ได้ทรงสดับกิตติศัพท์นั้นแล้ว เสด็จพระราช 32,0029,002,ดำเนินพร้อมด้วยราชบริวาร ออกไปเฝ้าพระศาสดาถึงลัฏฐิวัน ใน 32,0029,003,คราวนั้นแล พระศาสดาทรงแสดงธรรม พระเจ้าพิมพิสารและราช- 32,0029,004,บริวาร แบ่งเป็น ๑๒ ส่วน ๑๑ ส่วนได้จักษุเห็นธรรม ส่วน ๑ ตั้ง 32,0029,005,อยู่ในไตรสรณคมน์. ความมีสกุลสูงเป็นเหตุสะดวกดังนี้. 32,0029,006,๑๐/๑๑/๕๘ 32,0029,007,ถ. ถ้าเพ่งตามตำนาน ข้อว่าพอประสูติแล้วก็ทรงดำเนินด้วย 32,0029,008,พระพาทได้ ๗ ก้าว เราเชื่อตามนี้ ท่านว่ายังเป็นการกลืนผลไม้ทั้ง 32,0029,009,เปลือก ถ้าปล้อนเอาแต่เนื้อใน จะสันนิษฐานว่ากระไร๑ ? 32,0029,010,ต. สันนิษฐานว่า เทียบกับการเกิดด้วยนามกายเป็นพระพุทธเจ้า 32,0029,011,พระองค์ตรัสรู้ ณ จังหวัดคยาอันเป็นหนใต้ ประกาศพระศาสนาขึ้นไปหน 32,0029,012,เหนือ นับชนบทที่อยู่ในอาณาจักรเดียวกันเป็นหนึ่งได้ ๗ ชนบท คือ กาสี 32,0029,013,กับโกศล ๑ มคธกับอังคะ ๑ สักกะ ๑ วัชชี ๑ มัลละ ๑ วังสะ ๑ กุรุ ๑ ทรง 32,0029,014,หยุดเพียงเท่านี้ ไม่ก้าวต่อไป ก็ได้แก่สิ้นเวลาของพระองค์เพียงเท่านั้น. 32,0029,015,๑๒/๑๐/๗๘ 32,0029,016,ถ. ตามที่ท่านพรรณนาถึงอภินิหารของสมเด็จพระบรมศาสดา 32,0029,017,ว่า พอพระองค์ประสูติแล้วก็ทรงดำเนินได้ ตรัสได้ แปลกกว่า 32,0029,018,สามัญชน เรื่องนี้เข้าใจความอย่างไร ? 32,0029,019,ต. สันนิษฐานว่าเป็นความแสดงเทียบปฏิปทาเมื่อได้ตรัสรู้แล้ว 32,0029,020,ทำให้เป็นเชิงบุรพนิมิต ข้อว่าย่างพระบาทไปได้ ๗ ก้าว แล้วหยุด 32,0029,021,ยืนนั้น น่าจะได้แก่ทรงแผ่พระศาสนาให้แพร่หลายใน ๗ ชนบท หรือ