Book,Page,LineNumber,Text
27,0027,001,๒. บัณเฑาะก์ เป็นวัตถุแห่งถุลลัจจัย.
27,0027,002,๓. บุรุษ เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ.
27,0027,003,เขตแห่งอาบัติ
27,0027,004,๑. ในหญิง ทวารเบา ทวารหนัก และเมถุน เป็นเขตแห่ง
27,0027,005,สังฆาทิเสส อวัยวะอื่นเหนือหัวเข่าขึ้นไป ใต้รากขวัญลงมา ใน
27,0027,006,ศอกเข้าไป เป็นเขตแห่งถุลลัจจัย อวัยวะพ้นจากนั้นเป็นเขตแห่ง
27,0027,007,ทุกกฏ.
27,0027,008,๒. ในบัณเฑาะก์ ทวารและเมถุนเป็นวัตถุแห่งถุลลัจจัย อวัยวะ
27,0027,009,ทั้งปวง เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ.
27,0027,010,๓. ในบุรุษทุกสิ่ง เป็นวัตถุแห่งทุกกฏ.
27,0027,011,สิกขาบทนี้ เป็นสจิตติกะ ไม่เป็นอาบัติแก่ภิกษุผู้มุ่งอรรถมุ่ง
27,0027,012,ธรรมหรือมุ่งคำสอน พูดวาจาเช่นนั้น.
27,0027,013,สิกขาบทที่ ๔
27,0027,014,ภิกษุมีความกำหนัดอยู่ พูดล่อให้หญิงบำเรอตนด้วยกาม
27,0027,015,ต้องสังฆาทิเสส.
27,0027,016,ความหายของสิกขาบทนี้ เพ่งถึงการพูดชวน ซึ่งต่างจาก
27,0027,017,สิกขาบทก่อน อันหมายถึงการพูดเคาะ.
27,0027,018,สิกขาบทที่ ๕
27,0027,019,ภิกษุชักสื่อให้ชายหญิงเป็นผัวเมียกัน ต้องสังฆาทิเสส.
27,0027,020,ข้อความที่ควรกำหนด ดังนี้ :-