Book,Page,LineNumber,Text 24,0047,001,ไปได้แล้ว เขาก็รู้สึกอ่อนเพลีย ประหนึ่งว่าจะมีอาการป่วยขึ้นมา 24,0047,002,ทันทีทีเดียว การงานที่ค้างอยู่แค่ไหน ก็ยังอยู่แค่นั้นเอง. 24,0047,003,ง. คบเพื่อนเพราะเห็นประโยชน์ของตัว. ประโยชน์ที่ควรจะ 24,0047,004,"หวังจากเพื่อนมีอยู่ ๓ อย่าง คือทรัพย์, แรงและความคิด ความ" 24,0047,005,เห็นของคนรู้มากเช่นนี้ จะคบได้แต่เพื่อนที่หลงงมงาย ถ้าปะผู้ที่รู้ชนิด 24,0047,006,เข้า ก็คงไม่ยอมเสียเปรียบง่าย ๆ เพื่อนคนใดไม่ยอมเสียเปรียบก็เป็น 24,0047,007,อันเลิกล้ม ไม่ต้องคบกันเท่านั้น 24,0047,008,จำพวกที่ ๒ คนดีแต่พูด มีลักษณะ๑ ๔ 24,0047,009,"ก. เก็บเอาของที่ล่วงแล้วมาปราศรัย, เช่นพูดว่าคอยจะให้สิ่ง" 24,0047,010,นั้น ๆ ก็ไม่พบปะกันเลย จนเวลาล่วงมาบัดนี้ของได้หมดไปเสียแล้ว. 24,0047,011,"ข. อ้างเอาของที่ยังไม่มีมาปราศรัย, นี้เป็นลักษณะเดียวกันกับ" 24,0047,012,ข้อแรก ผิดแต่ที่กลับอดีตเป็นอนาคต เช่นว่า ตั้งใจจะให้สิ่งนั้นสิ่งนี้ 24,0047,013,ก็แต่ของตามที่กล่าวยังไม่มีมา. 24,0047,014,"ค. สงเคราะห์ด้วยสิ่งที่หาประโยชน์มิได้, สิ่งนั้นแม้เพียงแต่ไม่" 24,0047,015,มีประโยชน์อย่างเดียวก็ตามทีเถิด เพราะยังไม่ได้คิดถึงการได้การเสีย 24,0047,016,ให้รอบคอบ ก็เป็นสงเคราะห์ครึ่ง ๆ กลาง ๆ ทำให้ต้องเสียเวลาคิด 24,0047,017,ไปหน่อยเท่านั้น อย่าให้เป็นเที่ยวหาสิ่งที่เป็นโทษมาสงค์เคราะห์ก็แล้ว 24,0047,018,"กัน เช่นส่งเสริมให้ทำความชั่ว, ให้ของแสลงแก่คนไข้, หรือตักบาตร" 24,0047,019,ด้วยข้าวต้ม เหล่านี้ออกจะเป็นพิษอยู่. 24,0047,020,มีเรื่องที่ใกล้แก่ปัญหานี้อยู่อีกเรื่องหนึ่ง ซึ่งคงเป็นไปในทางเขลา