Book,Page,LineNumber,Text 24,0040,001,๙. อพฺยาปาท ไม่พยาบาทปองร้ายเขา. 24,0040,002,๑๐. สมฺมาทิฏฺ€ิ เห็นชอบตามคลองธรรม. 24,0040,003,การปฏิบัติธรรม ๒ บทข้างต้น จะดำรงอยู่ได้ก็อาศัยธรรมในบท 24,0040,004,ท้ายเป็นผู้อุปถัมภ์จึงจะบรรลุผล คือไม่มีศัตรูก่อให้เกิดภัยเวรในภาย 24,0040,005,หน้า เป็นหนทางนำมาซึ่งสงบสุข. 24,0040,006,กรรมทั้ง ๑๐ อย่างนี้ เป็นสามัคคีกับความไม่ประมาทในที่ ๔ 24,0040,007,สถาน ดังได้นำมาลงไว้นี้ :- 24,0040,008,ควรทำความไม่ประมาทในที่ ๔ สถาน๑ 24,0040,009,๑. ในการละกายทุจริต ประพฤติกายสุจริต. 24,0040,010,๒. ในการละวจีทุจริต ประพฤติวจีสุจริต. 24,0040,011,๓. ในการละมโนทุจริต ประพฤติมโนสุจริต. 24,0040,012,๔. ในการละความเห็นผิด ทำความเห็นให้ถูก. 24,0040,013,ในที่ ๔ สถานนี้ ๒ สถานข้างต้นเป็นแผนกศีล ๒ สถานข้างปลาย 24,0040,014,เป็นแผนกใจ การรักษาศีล ก็คือ รักษากายวาจาให้สะอาจหมดจด 24,0040,015,ไม่ละเมิดบทบัญญัติใด ๆ แต่การที่จะรักษาได้เช่นนั้น ก็ต้องอาศัยใจ 24,0040,016,เป็นผู้อำนวย แม้กล่าวถึงผลที่ตรงกันข้าม คือที่จะทำให้ศีลวิบัติสลาย 24,0040,017,ก็ด้วยใจเป็นต้นเหตุดุจกัน. 24,0040,018,ลำดับต่อจากนี้ไป เป็นเรื่องของอุปกิเลส ๑๖ ซึ่งผู้ไม่ประมาท 24,0040,019,ควรศึกษาไว้ สำหรับสอบกับความประพฤติที่เป็นอยู่ ณ เวลานี้ ว่า 24,0040,020,สิ่งใดยังมีอยู่บ้าง จะได้เว้นเสียให้หมดสิ้นไป ดังนี้ :-