Book,Page,LineNumber,Text
24,0019,001,๕.  ค้าขายยาพิษ. 
24,0019,002,ข้อ  ๑  การค้าขายเครื่องประหารนั้น   เช่นศัสตราวุธ  มีหอกดาบ
24,0019,003,และปืนเป็นต้น  ซึ่งเป็นเครื่องประหารร่างกาย  ชีวิตของมนุษย์และสัตว์.
24,0019,004,ข้อ  ๒  การค้าขายมนุษย์นั้น  ที่ท่านห้ามก็เพราะเหตุว่า  มนุษย์
24,0019,005,มีชาติกำเนิดเสมอกัน  มีความรู้สึกรักเกลียดทุกข์เท่า  ๆ  กับเรา  ไม่ควร
24,0019,006,ทำใจโหดร้ายเบียดเบียนกันให้ได้ทุกข์เดือดร้อน  เพราะเห็นแก่ประโยชน์
24,0019,007,ตนส่วนเดียว.
24,0019,008,ข้อ  ๓  การค้าขายสัตว์สำหรับฆ่าใช้เนื้อเป็นอาหารนั้น  การขาย
24,0019,009,สัตว์เป็นสำหรับเอาไปฆ่า  ก็เท่ากับเป็นพรรคพวกทำการร่วมมือกับผู้ฆ่า
24,0019,010,มีโทษเป็นที่  ๒  จากการฆ่าเอง  ถ้าพูดทางโลกผู้ฆ่าเองก็จะถูกติเตียน
24,0019,011,ว่าเป็นคนใจอำมหิตเหี้ยมเกรียม  ถ้าว่าถึงทางธรรมก็เป็นคนไม่มีศีล
24,0019,012,ส่วนผู้เลี้ยงสัตว์ขาย  ก็จะถูกติเตียนว่าขาดเมตตากรุณา  และมีศีลด่าง-
24,0019,013,พร้อม  หากจะมีคำค้านขึ้นว่า  บุคคลมีธรรมชาติต้องกินเนื้อสัตว์มาแต่
24,0019,014,ไหนแต่ไร  ถ้าพากันไม่เลี้ยงสัตว์ขาย  และฆ่าสัตว์เสียหมด จะมิพากัน
24,0019,015,อดหรือ ?   ข้อนี้เข้าใจว่า  พระพุทธเจ้าท่านคงทรงเล็งเห็นแล้วว่า
24,0019,016,บุคคลมิได้มีนิสัยเหมือนกันทั้งหมด  ชั่วก็มีดีก็มาก  พระองค์ทรง
24,0019,017,สั่งสอนได้ก็แต่ผู้ที่มีอุปนิสัยเชื่อฟัง  ผู้ไม่เชื่อฟัง  ก็ไม่ทรงสั่งสอน  สกุล
24,0019,018,ที่ไม่ละเว้นการกระทำปาณาติบาตถือการมิจฉาชีพ  เป็นเครื่องเลื้ยงชีวิต
24,0019,019,ยังมีอยู่มาก  และไม่มีโอกาสที่จะหมดไปได้ด้วย  ส่วนผู้ที่มิได้ถืออาชีพ
24,0019,020,เช่นนั้น  ก็ไม่ควรเลี้ยงไว้ขายให้ด้วย  เพราะยังมีอาชีพทางอื่นอีกมาก
24,0019,021,ดังเป็นอยู่ทุกวันนี้  ถ้าไม่มีคนเลี้ยงสัตว์ไว้ขายให้เขาฆ่า  และไม่มีผู้ฆ่า