Book,Page,LineNumber,Text
21,0050,001,กินได้  โยคาพจรกุลบุตรพึงพิจารณาอาหารให้เห็นปฏิกูล  โดย   
21,0050,002,อันบริโภคดังพรรณนามาฉะนี้.  ซึ่งว่าให้พิจารณาอาหารให้เห็นเป็น
21,0050,003,ปฏิกูลโดยประเทศที่ตั้งอยู่นั้น คือให้ปลงปัญญาพิจารณาว่า  อาหาร
21,0050,004,ที่เราบริโภคประกอบด้วยอาการปฏิกูลเห็นปานดังนี้นั้น  เมื่อเข้าไป
21,0050,005,ตั้งอยู่ในกระเพาะอาหารภายในท้อง  ยิ่งปฏิกูลน่าเกลียดขึ้นไปกว่านั้น
21,0050,006,เพราะระคนปนคละไปด้วยดีและเสมหะและบุพโพโลหิต  ถ้าน้ำดีมาก
21,0050,007,สีอาหารนั้นก็ปฏิกูลน่าเกลียดดุจระคนด้วยยางมะซางอันข้น ถ้าเสมหะ
21,0050,008,มาก  อาหารนั้นก็ปฏิกูลน่าเกลียดดุจระคนด้วยเปรียงบูด  เปรียงเน่า
21,0050,009,ถ้าโลหิตมาก  อาหารนั้นก็ปฏิกูลน่าเกลียดดุจระคนด้วยน้ำย้อม  ให้โยคา-
21,0050,010,พจรพึงพิจารณาอาหารให้เห็นเป็นปฏิกูลโดยประเทศที่อยู่  ด้วยประการ-
21,0050,011,ฉะนี้.  ซึงให้พิจารณาอาหารให้เห็นเป็นปฏิกูลด้วยอันสะสมอยู่นั้น  คือ
21,0050,012,ให้พิจารณาว่า  อาหารที่แปดเปื้อนด้วยน้ำดี  น้ำเสลด  น้ำหนอง  น้ำ
21,0050,013,"เลือดนั้น  เมื่อตกไปถึงท้องแล้วก็ขังอยู่ใน ""ไส้ใหญ่<sup>๑</sup>""  ของใหม่"
21,0050,014,ของเก่าสะสมอยู่ทั้งเก่าทั้งใหม่ฉะนั้น.  ซึ่งว่าให้พิจารณาอาหารให้เห็นเป็น
21,0050,015,ปฏิกูลในกาลเมื่อยังไม่ได้ย่อยนั้นคือ  ให้พิจารณาอาหารให้เห็นเป็น
21,0050,016,"สะสมอยู่ในประเทศแห่ง ""ไส้ใหญ่๒"" นั้น  แม้ยังมิได้ย่อยก็เป็นของ"
21,0050,017,ปฏิกูลพึงเกลียดยิ่งนัก  เพราะเป็นประเทศอันลามกสกปรกเหม็นนัก  ดุจ
21,0050,018,สะสมกันอยู่ทั้งเก่าทั้งใหม่ฉะนั้น.  ซึ่งว่าให้พิจารณาอาหารให้เห็นเป็น
21,0050,019,ปฏิกูลในกาลเมื่อยังไม่ได้ย่อยนั้นคือ  ให้พิจารณาว่า  อาหารเมื่อเข้าไป
21,0050,020,"สะสมอยู่ในประเทศแห่ง  ""ไส้ใหญ่<sup>๒</sup>""  นั้น  แม้ยังมิได้ย่อยก็เป็นของ"
21,0050,021,ปฏิกูลพึงเกลียดยิ่งนัก  เพราะเป็นประเทศอันลามกสกปรกเหม็นนัก  ดุจ
21,0050,022,หลุมอันคนจัณฑาลขุดไว้แถบประตูบ้าน  สารพัดที่คนจัณฑาลทั้งสิ้นจะทิ้ง
21,0050,023,จะเทลง  ซึ่งหยากเยื่อและซากงูซากสุนัขเป็นต้นนั้น  ให้โยคาพจรพิจารณา