Book,Page,LineNumber,Text
21,0034,001,และอุปจารสมาธิโดยลำดับ  สำเร็จเป็นกามาพจรกุศลบุญราศี  โดยโยคา-  
21,0034,002,พจรกุลบุตร  ผู้ระลึกถึงความตายเนือง ๆ อยู่อย่างนั้น  ก็จะเป็นผู้
21,0034,003,ไม่ประมาทไม่มัวเมาสิ้นกาลทั้งสิ้น  จะไม่ยินดียิ่งในภพ  ตัดความยินดียิ่ง
21,0034,004,ในภพทั้งสิ้นเสียได้  จะไม่รักใคร่ในชีวิต  มละความรักใคร่ในชีวิตเสียได้
21,0034,005,จะเว้นเสียซึ่งกรรมที่เป็นบาป  จะเป็นผู้มักน้อยไม่สะสมเก็บข้าวของไว้
21,0034,006,มาก จะเป็นผู้มีมลทิน  คือตระหนี่ปราศจากสันดาน  มิได้หวงเสียดาย
21,0034,007,ในเครื่องบริขารทั้งสิ้น จะถึงซึ่งอันคุ้นเคยในอนิจจสัญญา ความหมายรู้ว่า
21,0034,008,สังขารคือรูปธรรมนามธรรมร่างกายจิตใจไม่เที่ยง  และทุกขสัญญา  ความ
21,0034,009,หมายรู้ว่าสังขารเป็นทุกข์  และอนัตตาสัญญา ความหมายรู้ว่าธรรมทั้งสิ้น
21,0034,010,เป็นอนัตตา  ไม่ใช่ตัว  ไม่ใช่ตน  ไม่ใช่สัตว์  ไม่ใช่บุคคล  อนิจจัง  ทุกขัง
21,0034,011,อนัตตานั้น  ก็จะเข้าไปตั้งปรากฏอยู่แจ้งชัดในสันดาน  อนึ่ง  เมื่อความตาย
21,0034,012,มาถึงก็ไม่กลัวตาย  เป็นผู้มีสติตาย  มิได้เป็นคนหลงตาย  คนที่ไม่ได้เจริญ
21,0034,013,มรณัสสติ  เมื่อใกล้จะตายมักจะสะดุ้งตกใจกลัวตายเป็นกำลง  ดังคนเป็น
21,0034,014,สัตว์ร้ายครอบงำไว้จะกินเป็นภักษาหาร  มิฉะนั้นดังคนอันอยู่ในเงื้อมมือ
21,0034,015,ของโจรหรือเงื้อมมือของเพ็ชฌฆาตมีความสะดุ้งตกใจกลัวฉะนั้น  คุณคือ
21,0034,016,เจริญมรณัสสตินี้  เป็นปัจจัยที่จะให้สำเร็จแก่พระนิพพาน  ผู้ที่เจริญ
21,0034,017,มรณัสสติกัมมัฏฐานนี้  ถ้ายังมิสำเร็จแก่พระนิพพานในชาตินี้  เมื่อสิ้นชีพ
21,0034,018,ทำลายขันธ์ลง  ก็จะมีสุคติภพเป็นเบื้องหน้า  มรณัสสติภาวนา  ย่อม
21,0034,019,ประกอบไปด้วยคุณานิสงส์เป็นอันมากฉะนี้  เพราะฉะนั้น  ควรที่ผู้ปรีชา
21,0034,020,จะพึงมีอุตสาหะเจริญมรณัสสติกัมมัฏฐานนี้สิ้นกาลเนือง ๆ เทอญ.
21,0034,021,วินิจฉัยในมรณัสสติ  ยุติแต่เท่านี้.