Book,Page,LineNumber,Text
11,0050,001,ปริเฉทที่  ๕  
11,0050,002,เมื่อสาวกมีมาก  พอจะส่งไปให้เที่ยวประกาศศาสนา  เพื่อเป็นหิตา-
11,0050,003,นุหิตประโยชน์แก่หมู่ชนได้แล้ว  พระศาสดาตรัสเรียกสาวก ๖๐  องค์
11,0050,004,นั้นมาพร้อมแล้วตรัสว่า  ภิกษุทั้งหลาย  เราได้พ้นแล้วจากบ่วงทั้งปวง
11,0050,005,ทั้งที่เป็นของทิพย์  และเป็นของมนุษย์  แม้ท่านทั้งหลายก็เหมือนกัน
11,0050,006,ท่านทั้งหลายจงเที่ยวไปในชนบท   เพื่อประโยชน์และความสุขแก่ชนเป็น
11,0050,007,อันมาก  แต่อย่าไปรวมกัน  ๒  คนโดยทางเดียวกัน  จงแสดงธรรมมี
11,0050,008,คุณควรนับในเบื้องต้นท่ามกลางที่สุด   จงประกาศพรหมจรรย์อันบริสุทธ์
11,0050,009,บริบูรณ์สิ้นเชิง  พร้อมทั้งอรรถและพยัญชนะ  สัตว์ทั้งหลายที่มีกิเลส
11,0050,010,บังปัญญาดุจธุลีในจักษุน้อยเป็นปกติมีอยู่  เพราะโทษที่ไม่ได้ฟังธรรม
11,0050,011,ย่อมเสื่อมจากคุณที่จะพึงได้พึงถึง  ผู้รู้ทั่วถึงธรรมจักมีอยู่  แม้เราก็จะ
11,0050,012,ไปอุรุเวลาประเทศเสนานิคม  เพื่อจะแสดงธรรม  สาวก  ๖๐  นั้น
11,0050,013,รับสั่งแล้ว  ก็เที่ยวไปในชนบทแต่องค์เดียว  ๆ  แสดงธรรมประกาศ
11,0050,014,พรหมจรรย์  ให้กุลบุตรที่มีอุปนิสัยในประเทศนั้น ๆ  ได้ความเชื่อ
11,0050,015,ในพระพุทธศาสนา  น้อมอัธยาศัยในอุปสมบทแล้ว  ไม่สามารถจะ
11,0050,016,ให้อุปสมบทด้วยตนเองได้  จึงพากุลบุตรเหล่านั้นมา  ด้วยหวังจะทูลให้
11,0050,017,พระศาสดาประทานอุปสมบท  ทั้งภิกษุผู้อาจารย์และกุลบุตรเหล่านั้นได้
11,0050,018,ความลำบากในทางกันดารเป็นต้น  พระศาสดาทรงดำริถึงความลำบาก
11,0050,019,นั้นแล้ว  ยกขึ้นเป็นเหตุ  ทรงพระอนุญาตว่า  เราอนุญาตบัดนี้  ท่าน
11,0050,020,ทั้งหลายจงให้กุลบุตรอุปสมบท  ในทิศนั้น  ๆ  ในชนบทนั้น ๆ  เองเถิด
11,0050,021,กุลบุตรนั้น  ท่านทั้งหลายพึงให้อุปสมบทอย่างนี้  พึงให้ปลงผมและ