Book,Page,LineNumber,Text
11,0035,001,จึงนัดหมายกันว่าพระสมณโคดมนี้  มีความมักมากคลายเพียรเวียนมา 
11,0035,002,เพื่อความมักมากแล้ว  เสด็จมา  ณ  บัดนี้  ในเราทั้งหลาย  ผู้ใดผู้หนึ่ง 
11,0035,003,ไม่พึงไหว้   ไม่พึงลุกขึ้นต้อนรับเธอ   ไม่พึงรับบาตรจีวรของเธอเลย
11,0035,004,ก็แต่ว่าพึงตั้งอาสนะที่นั่งไว้เถิด  ถ้าเธอปรารถนาก็จะนั่ง  ครั้นพระ
11,0035,005,สัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จเข้าไปถึงแล้ว  เธอพูดกับพระองค์  ด้วยโวหาร
11,0035,006,ไม่เคารพ   คือพูดออกพระนามและใช้คำอาวุโส  พระองค์ตรัสห้าม
11,0035,007,เสียแล้วตรัสบอกว่า  เราได้ตรัสรู้อมฤตธรรมโดยชอบเองแล้ว  ท่าน
11,0035,008,ทั้งหลายคอยฟังเถิดเราจักสั่งสอน  เมื่อท่านทั้งหลายปฏิบัติตามเราสั่งสอน
11,0035,009,ไม่ช้าสักเท่าใด  ก็จักบรรลุอมฤตธรรมนั้น.
11,0035,010,ก็คำว่าอมฤตธรรมนั้น  เป็นโวหารเรียกตามโวหารพราหมณ์
11,0035,011,เพราะพราหมณ์ถือกันว่า  ในกาลก่อน  เทวดาเป็นอันมากคิดอยาก
11,0035,012,จะหาของที่กันตาย  ไปทูลถามพระเป็นเจ้า ๆ  รับสั่งให้กวนมหาสมุทร
11,0035,013,จะเกิดน้ำทิพย์ที่ดื่มเข้าไปแล้ว  ทำผู้ดื่มไม่ให้ตาย เทวดาทั้งหลาย
11,0035,014,ก็กวนมหาสมุทรตามคำพระเป็นเข้ารับสั่ง  เมื่อกวนนั้นใช้ภูเขารองข้าง
11,0035,015,ล่างเขาหนึ่ง  วางข้างบนเขาหนึ่ง  ท่านทางคล้ายกับโม่สำหรับโม่แห้ง
11,0035,016,และเอานาคพันเข้าข้างบน  ช่วยกันชักสองข้าง อาศัยความร้อนที่เกิด
11,0035,017,แต่ความหมุนเวียนแห่งภูเขา  ต้นไม้ที่เป็นยาบนภูเขาทั้งปวง  คายรสไหล
11,0035,018,หลงไปในมหาสมุทรจนข้นเป็นปลักแล้ว  เกิดเป็นน้ำทิพย์ในท่ามกลาง
11,0035,019,มหาสมุทรเรียกว่าน้ำอมฤตบ้าง น้ำสุรามฤตบ้าง แปลว่าน้ำทำผู้ดื่มไม่
11,0035,020,ให้ตายของเทวดา เทวดาได้ดื่มน้ำอมฤตนั้นแล้วเป็นผู้ไม่ตาย จึงได้
11,0035,021,นามว่า  อมโร  แปลว่าผู้ไม่ตาย  ศัพท์นั้นเป็นเครื่องใช้เรียกเทวดา