Book,Page,LineNumber,Text
08,0014,001,<B>๔๐.  วาริโชว  ถเล  ขิตฺโต		โอกโมกตอุพฺกโต     
08,0014,002,ปริผนฺทติทํ  จิตฺตํ		มารเธยฺยํ  ปหาตเว.</B>
08,0014,003,จิตนี้ถูกยกขึ้นจากอาลัยคือกามคุณ  เพื่อละที่ตั้งแห่งมาร  ย่อม
08,0014,004,ดิ้นรน  เหมือนปลาถูกจับขึ้นจากน้ำโยนไปบนบกฉะนั้น.
08,0014,005,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๑๙.
08,0014,006,<B>๔๑.  สญฺาย  วิปรีเยสา		จิตฺตนฺเต  ปริฑยฺหติ
08,0014,007,นิมิตฺตํ  ปริวชฺเชหิ		สุภํ  ราคูปสญฺหิตํ.</B>
08,0014,008,"จิตของท่านย่อมเดือดร้อน   เพราะเข้าใจผิด,  ท่านจงเว้นเครื่อง"
08,0014,009,หมายที่สวยงามประกอบด้วยความรัก.
08,0014,010,(อานนฺท)						สํ.  ส.  ๑๕/๒๗๗.
08,0014,011,<B>๔๒.  เสโล  ยถา  เอกฆโน	วาเตน  น  สมีรติ
08,0014,012,เอวํ  นินฺทาปสํสาสุ		น  สมิญฺชนฺติ   ปณฺฑิตา.</B>
08,0014,013,"ภูเขาหินแท่งทึบ  ไม่สั่นสะเทือนเพราะลมฉันใด,  บัณฑิตย่อมไม่"
08,0014,014,หวั่นไหวในนินทาและสรรเสริญฉันนั้น.
08,0014,015,(พุทฺธ)						ขุ.  ธ.  ๒๕/๒๕.