Book,Page,LineNumber,Text
50,0047,001,ถ. เพราะเหตุไร   การดับกิเลสก็ดี  การดับขันธ์ก็ดี   จึงชื่อว่า
50,0047,002,นิพพานแต่ละอย่าง ๆ  และนิพพานทั้ง  ๒  อย่างนั้น   เมื่อมุ่งโดยธรรมา-
50,0047,003,ธิษฐาน  มีอธิบายอย่างไร ?
50,0047,004,ต.  การดับกิเลสได้ชื่อว่านิพพานนั้น   เพราะหมดพืชพันธุ์ อันจะ 
50,0047,005,ผูกรัดให้เกิดในภพต่อไป   การเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในสังสารวัฏ   ท่านจับ
50,0047,006,ต้นเค้าได้จากกิเลส    เพราะกิเลสเป็นเหตุให้ทำกรรม  ๆ  ย่อมนำให้ได้
50,0047,007,รับผลคือวิบาก  ๆ   คือความที่ได้รับผลนั่นแหละชักจูงให้ไปเกิดในภพ
50,0047,008,พระอริยเจ้าทั้งหลายท่านถอนมูลกิเลสได้สิ้นเชิง    ด้วยอำนาจพระอรหัตต-
50,0047,009,มรรค  ได้บรรลุพระอรหัตตผลแล้วก็ไม่มีเครื่องเกาะเกี่ยวผูกรัด  ท่านละ
50,0047,010,ภพเสียได้   มิใช่ผู้ที่เจริญขึ้นในภพต่อไป     ดังหมู่ไม้อาศัยรากจึงเป็นอยู่
50,0047,011,และเจริญขึ้น    เมื่อถูกถอนมูลรากขาดแล้ว   ก็ย่อมย่อยยับไปไม่มี
50,0047,012,ทางเจริญได้อีก  เหตุนี้   การดับกิเลสจึงชื่อว่านิพพาน.  พระอรหันต์
50,0047,013,ผู้ได้สอุปาทิเสสนิพพานแล้ว    ก็ยังไม่พ้นออกไป    จัดว่ายังเกาะเกี่ยว
50,0047,014,ผูกพันอยู่กับภพ   เพราะยังทรงชีพอยู่    ต้องตกอยู่ในคติธรรมดาของ
50,0047,015,สังขาร  เมื่อใดเบญจขันธ์ทำลายลง   คือสิ้นชีพแล้ว   จัดว่าดับสิ้นเชิงแล้ว
50,0047,016,เพราไม่มีอะไรจะหน่วงเหนี่ยวรัดดึงและไม่ถึงคติแห่งสังขารอีก  เหตุ
50,0047,017,นี้  การดับขันธ์จึงชื่อว่านิพพาน.  โดยธรรมาธิษฐานมีอธิบายอย่างนี้.
50,0047,018,ความสิ้นอาสวะ  แต่จริมกจิตยังทรงอยู่กล่าวคือสำเร็จพระอรหัตเป็น
50,0047,019,สอุปาทิเสสนิพพาน  ๆ  ได้แก่พระอรหัตตผล.   ครั้นจริมกจิตดับแล้ว
50,0047,020,"เป็นอนุปาทิเสสนิพพาน  ๆ  ได้แก่นิพพานธาตุ   เรียกว่าอมตธรรม,"
50,0047,021,อสังขตธรรม.
50,0047,022,ส.  ป.