Book,Page,LineNumber,Text
50,0030,001,แปลว่าสิ้นกำหนัด   ดังนี้. 
50,0030,002,๑๖/๙/๗๐
50,0030,003,ถ.  วฏฺฏูปจิเฉโท    ความเข้าไปตัดเสียซึ่งวัฏฏะ   อันเป็นไวพจน์
50,0030,004,ของวิราคะ   เป็นประเสริฐแห่งธรรมทั้งหลาย    วัฏฏะนั้น   คือกรรม
50,0030,005,กิเลสและวิบาก    ถ้าจะว่ากรรมเป็นเครื่องตัดวัฏฏะได้หรือไม่  ?   จะพึง
50,0030,006,เฉลยให้ได้ความอย่างไร  ?
50,0030,007,ต.  กรรมเป็นเครื่องวัฏฏะไม่ได้   แม้ครุกรรมฝ่ายกุศล   ท่าน
50,0030,008,ก็หมายตั้งแต่มหัคคตญาณ  ซึ่งเป็นอัปปนาอันไม่กำเริบ   ขึ้นไปถึง
50,0030,009,อริยมรรคเบื้องต่ำ   จะถึงอนาคามิมรรคเท่านั้น.
50,0030,010,๑๘/๘/๗๑
50,0030,011,ถ.  ตัณหักขยธรรม   เป็นผลสืบเนื่องมาจากไหน   ?  จงอ้างหลัก
50,0030,012,มาตอบประกอบคำอธิบาย  ?
50,0030,013,ต.  เป็นผลสืบเนื่องมาจากนิพพิทา   คือความหน่าย  อ้างบาลี
50,0030,014,อุเทสอันมาในอนัตตลักขณสูตรว่า   นิพฺพินฺทํ   วิรชฺชติ    เมื่อหน่าย
50,0030,015,ย่อมสิ้นกำหนัด   อธิบายว่า    ตัณหักขยธรรม    คือธรรมเป็นที่สิ้นไป
50,0030,016,แห่งตัณหา   เป็นไวพจน์คือคำสำหรับเรียกแทนวิราคธรรม    หรือจะว่า
50,0030,017,เป็นอันเดียวกันต่างกันแต่พยัญชนะ   เหมือนกันโดยอรรถรส   เพราะ
50,0030,018,พระบาลีมีอยู่ว่า    เมื่อหน่ายย่อมสิ้นกำหนัด   คำว่าหน่ายคือนิพพิทา
50,0030,019,เป็นเหตุแห่งความสิ้นกำหนัด   วิราคธรรมก็ต้องนับว่าเป็นผล.
50,0030,020,ส.  ป.
50,0030,021,ถ.  วิราคะอันเป็นอาการของปัญจขันธ์   เช่นคำว่า  วิราคธมฺมา