Book,Page,LineNumber,Text
50,0020,001,และเป็นผู้เสวยทุกข์เองด้วย   ส่วนอนุปาทินนกสังขารไม่มีเจตสิกธรรม
50,0020,002,ที่จะเสวยทุกข์ดังกล่าวแล้ว. 
50,0020,003,๒๔๗๖
50,0020,004,ถ.  ลาภ  ยศ   สรรเสริญ   สุข    เป็นอิฏฐารมณ์มิใช่หรือ  ?  ไฉน
50,0020,005,ในโลกธรรมจึงว่าเป็นทุกข์แต่ละอย่าง ๆ      จงอธิบายให้เห็นพอเป็น
50,0020,006,ปฏิปทาทางดำเนินนิพพิทา ?
50,0020,007,ต.  ใช่   เพราะสิ่งเหล่านั้นเป็นวิปริฌามทุกข์     คือได้แก่ทุกข์
50,0020,008,เมื่อแปรเป็นอื่น    หรือสิ่งเหล่านั้นมีทุกข์กำกับอยู่ด้วย    เช่นมีลาภ   คือมี
50,0020,009,ทรัพย์   ต้องเฝ้าระวังไม่เป็นอันหลับอันนอนเป็นต้น     มียศ    ต้องเป็น
50,0020,010,อยู่เติบกว่าสามัญ     ต้องมีภาระมาก   เวลาไม่เป็นของตน     ต้องพลอย
50,0020,011,ทุกข์สุขด้วยเขา.     ได้รับสรรเสริญ   เหมือนคนดื่มเหล้าหวานชวนจะ
50,0020,012,"เพลินไปว่าตนดี,   มีสุขเป็นทางปรารถนายิ่งขึ้น     ยังไม่อิ่มเป็นอันไม่"
50,0020,013,ได้สุขจิรง   เมื่อพิจารณาเห็นวิบุลผลเหล่านี้ว่าเป็นทุกข์โดยอาการดั่ง
50,0020,014,กล่าวแล้ว    ย่อมหน่ายในสิ่งที่เป็นทุกข์   ไม่เพลิดเพลินหมกมุ่นในลาภ
50,0020,015,ยศ    สรรเสริญ   สุข   อันยั่วยวนเสน่หา   ชื่อว่าดำเนินถึงปฏิปทาแห่ง
50,0020,016,นิพพิทา.
50,0020,017,๕/๙/๖๘
50,0020,018,ถ.  คนพาลเมื่อโลกธรรมฝ่ายอิฏฐารมณ์ครอบงำ   มักจะหลง
50,0020,019,เห็นไปว่าเป็นสุข    ก็แต่ว่าบัณฑิตท่านกลับพิจารณาเห็นไปว่าเป็นทุกข์
50,0020,020,จงอธิบายให้เห็นว่าเป็นทุกข์ได้อย่างไร  ?   จัดเป็นทุกข์หมวดไหน
50,0020,021,ในทุกขตา   ?