Book,Page,LineNumber,Text
48,0045,001,แต่มีคำพยานเป็นหลักฐาน  ควรฟังได้ว่าจำเลยผิดหนักกว่าที่ปฏิญญา
48,0045,002,พึงปรับจำเลยตามคำพยานนั้นได้  อย่างนี้  อนุวาทาธิกรณ์ระงับด้วย 
48,0045,003,สมถะ  ๒  คือ :-
48,0045,004,๑.  สัมมุขาวินัย.
48,0045,005,๒.  ตัสสปาปิยสิกา.
48,0045,006,ถ้าจำเลยปฏิเสธ  ผู้พิจารณาพึงซักถามถึงเรื่องอันจำเลยทำถึงวิบัติ
48,0045,007,อาบัติอัธยาจารอันเนื่องมาแต่เรื่องนั้น  พึงซักถามถึงรูปพรรณสัณฐาน
48,0045,008,ของผู้ทำ  อิริยาบถและอาการเมื่อกำลังทำ  พึงซักถามถึงกาลอันต่างโดย
48,0045,009,ปี  เดือน  วัน  เวลา พึงซักถามถึงฐานที่และทิศที่ทำโดยสมควรแก่เรื่อง
48,0045,010,ที่โจทก์ว่าได้เห็นเองและได้ฟังเอง  พึงซักถามถึงชื่อผู้บอกคำและ
48,0045,011,เหตุให้บอก  ประกอบกับกาลและฐานที่ ๆ เขาบอก  โดยสมควรแก่
48,0045,012,เรื่องที่โจทก์ว่ามีผู้บอก  พึงซักถามถึงอาการทำให้เกิดรังเกียจอันได้
48,0045,013,เห็นหรือได้ฟัง  ประกอบกับลักษณะอันกล่าวแล้ว  โดยสมควรแก่
48,0045,014,เรื่องที่โจทก์ตั้งรังเกียจ.
48,0045,015,วิธีซักถามจำเลย  ท่านมิได้แสดงไว้  แต่พึงซักโดยนัยนั้นเป็นต้น
48,0045,016,ว่าซักถามถึงฐานที่อยู่ในวันเวลาที่โจทก์กล่าวหา.
48,0045,017,"คำบาลีว่า  "" เห็นสมด้วยเห็น, เห็นเทียบกันได้กับเห็น, เห็นยันกัน"
48,0045,018,ไม่เข้ากัน  ฯ ล ฯ  พระมติของสมเด็จ ฯ  ว่าคำนี้แสดงลักษณะคำพยานที่
48,0045,019,ควรฟังได้หรือมิได้  ข้อว่าเห็นสมด้วยเห็นนั้น  เช่นโจทก์หาว่าได้เห็น
48,0045,020,จำเลยทำการละเมิดอย่างนั้น ๆ  พยานโจทก์เบิกความสมกันโดยอาการวัน