Book,Page,LineNumber,Text
37,0038,001,"แปลว่า  ""  ธรรมและอธรรมทั้ง ๒  อย่างมีผลไม่เสมอกัน  อธรรมย่อม"
37,0038,002,"นำไปสู่ที่ไม่มีความเจริญ  ธรรมย่อมให้ถึงที่ไปที่ดีคือมีสุข ""  ดังนี้."
37,0038,003,ธรรมในที่นี้หมายถึงความดีความชอบ  ที่เป็นความจริงและเป็น
37,0038,004,ประโยชน์  อันตรงกันข้ามกับอธรรม.  
37,0038,005,คนที่เกิดมา ย่อมเป็นต่าง ๆ กัน  คือเกิดในสกุลที่นิยมว่าดีบ้าง
37,0038,006,เลวบ้าง  มีรูปพรรณดีบ้าง  เลวบ้าง  ฉลาดบ้าง  โง่บ้าง  มีสุขมีทุกข์
37,0038,007,น้อยบ้าง  มากบ้าง  เป็นต้น ท่านแสดงว่าเป็นเพราะเหตุ  คือธรรมและ
37,0038,008,อธรรม  ได้แก่กรรมที่ได้ทำไว้ในปางก่อนต่าง ๆ กัน  ถ้าธรรมคือกรรม
37,0038,009,ที่ดีเป็นบุญกุศล  เป็นเหตุ  ก็ให้ผลดี  ถ้าอธรรมคือกรรมที่ชั่วเป็นบาป
37,0038,010,อกุศล  เป็นเหตุ  ก็ให้ผลชั่ว  คนเป็นต่าง ๆ กัน  เพราะเหตุคือธรรม
37,0038,011,และอธรรม  หรือกรรมที่ดีและกรรมที่ชั่ว  ดังนี้.
37,0038,012,ส่วนที่ล่วงไปแล้วจะเป็นอย่างไรก็ตาม  ก็เป็นอันล่วงไปแล้วจะ
37,0038,013,แก้ไม่ได้  เหตุในบัดนี้นี่แหละเป็นสำคัญ  เพราะจักต้องทำและจักให้ผล
37,0038,014,ต่อไป  ทั้งในปัจจุบัน  ทั้งในภายหน้า  ถ้าไม่เชื่อก็พึงพิจารณาดูใน
37,0038,015,ปัจจุบันเป็นเครื่องเทียบเคียง.  ถ้าบุคคลมีความอยากได้อย่างแรงกล้า
37,0038,016,จนไม่นึกถึงผิดถูก  เพ่งแต่จะให้ได้ถ่ายเดียว  ( อภิชฌา )  ก็ตาม  มุ่ง
37,0038,017,ปองร้ายผู้อื่น  ( พยาบาท )  ก็ตาม  เห็นผิดจากคลองธรรมคือทางที่ผิด
37,0038,018,( มิจฉาทิฏฐิ )  ก็ตาม  และประกอบด้วยโลภะ  โทสะ  โมหะ  ซึ่งเป็น
37,0038,019,มูล  ย่อมมีใจกระวนกระวายเดือดร้อนมัวหมองมืดมนเป็นผลชั่ว  เป็น
37,0038,020,ทุกข์ทางใจที่ได้รับปรากฏแก่ตนเองในบัดนั้น  แต่ไม่พิจารณาดูจึงไม่รู้
37,0038,021,ครั้นเมื่อทำกรรมชั่วลงทางกาย  ทางวาจา  เช่นลักเขาก็ตาม  ฆ่าหรือ