Book,Page,LineNumber,Text
37,0018,001,ได้  ต้องจำกัดคำพูดของตนให้อยู่ในกรรมในวงเท่านั้น  นี้หมาย
37,0018,002,ความว่า พูดตามที่ในพระพุทธศาสนาได้กล่าวได้อย่างไร  ไม่ใช่พูด
37,0018,003,ขึ้นใหม่  โดยที่ในพระพุทธศาสนาไม่ได้กล่าวไว้เลย  เหมือนอย่างจะ
37,0018,004,"พูดว่า  "" การฆ่าโจรใจร้ายที่ทำประทุษกรรมและโจรกรรม นำความ   "
37,0018,005,เดือดร้อนมาให้แก่ประชาชนนั้น  หาเป็นปาณาติบาตไม่  เพราะเป็น
37,0018,006,"บุคคลที่ไม่พึงปรารถนาโดยแท้จริง ""   ดังนี้  ก็พูดได้  ถ้ามีสุภาษิต"
37,0018,007,ในพระพุทธศาสนารับสมอ้างว่าไม่เป็นปาณาติบาตจริง  แต่ถ้าไม่มี
37,0018,008,หรือมี  แต่คนไม่สามารถจะนำมารับสมอ้างได้  เช่นนี้  พูดไม่ได้เป็น
37,0018,009,อันขาด  เพราะเรื่องเช่นนั้น  เป็นเรื่องสำคัญ  เป็นเรื่องเด็ดขาดบาดตาย
37,0018,010,ขืนพูดขึ้น  เป็นเกิดเรื่อง พึงทราบว่า  การพูดอย่างนั้น  เป็นการพูด
37,0018,011,เพื่อทำลาย  มิใช่เป็นการพูดเพื่อก่อ  ซึ่งผู้พูดที่ดีไม่พูดเลย  และถ้า
37,0018,012,ปล่อยให้พูดได้  ผลร้ายก็จะพึงบังเกิดขึ้นเป็นแน่แท้  ในที่สุดถึงกับ
37,0018,013,ทำให้พระพุทธศาสนาเสื่อมทรามทีเดียว  สนามหลวงมองเห็นภัยอัน
37,0018,014,จะพึงมีแก่พระพุทธศาสนาอย่างนี้  จึงพยายามป้องกันด้วยการแก้กระทู้-
37,0018,015,ธรรมที่ต้องอ้างสุภาษิตอื่นมาประกอบนี้.
37,0018,016,ประมวลข้อที่กล่าวมา  คงได้ความสั้น ๆ ว่า   การพูดในทาง
37,0018,017,พระศาสนา  จะพูดตามชอบใจหรือตามใจชอบไม่ได้  ต้องพูดเข้าไป
37,0018,018,"หาหลักหรือพูดจากหลักออกไป  นี้แลเรียกว่า  "" มีหลัก ""  เป็น"
37,0018,019,ลักษณะของความเคารพอย่างสูง  ซึ่งถ้านักเรียนคิดดูให้ดีแล้วก็จะ
37,0018,020,เห็นความจริงข้อนี้โดยประจักษ์.
37,0018,021,๒.  ปัญหามีอยู่ว่า การเรียงความแก้กระทู้ธรรมนั้น ในที่