Book,Page,LineNumber,Text
37,0015,001,( ๓ )  ไม่ใช่ถ้อยคำและสำนวนที่หยาบคาย.
37,0015,002,( ๔ )  ไม่ใช่ถ้อยคำและสำนวนที่ตลกคะนอง.
37,0015,003,( ๕ )  ไม่ใช้ถ้อยคำและสำนวนที่เป็นภาษาตลาด.  
37,0015,004,( ๖ )  ต้องใช้ถ้อยคำและสำนวนที่ไพเราะสละสลวย.
37,0015,005,( ๗ )  ต้องใช้ถ้อยคำและสำนวนที่พอเหมาะพอดี.
37,0015,006,( ๘ )  ต้องใช้ธรรมให้สูงขึ้นไปโดยลำดับ.
37,0015,007,( ๙ )  ต้องใช้ศัพท์บ้างในที่ ๆ  ควรใช้.
37,0015,008,สำหรับเรื่องนี้  มีหลักอยู่ว่า  ถ้าการใช้ศัพท์นั้นเห็นว่าจะกินใจ
37,0015,009,ผู้ฟังมากกว่าใช้คำแปล จึงค่อยใช้  คือจงเทียบคุณค่าของคำดู คำใด
37,0015,010,ดีกว่าและเหมาะกว่า พึงใช้คำนั้น  ถ้าไม่ดีกว่าไม่เหมาะกว่า  อย่าใช้
37,0015,011,"เลย ทำให้รุ่มร่ามรุงรังเปล่า ๆ  ตัวอย่างเช่น   "" เนตติ ""  กับ  "" แบบ"
37,0015,012,"อย่าง ""  "" ทิฏฐานุคติ ""  ดับ  "" ตัวอย่าง ""  "" อิฏฐารมณ์ ""  กับ"
37,0015,013,""" อารมณ์น่าปรารถนา ""   "" เบญจพิธกามคุณ ""  กับ  "" กามคุณ ๕ """
37,0015,014,""" สัทธาปสาทะ ""  กับ  "" ความเชื่อความเลื่อมใส ""  ฯ ล ฯ  อนึ่ง  เนื่อง"
37,0015,015,ด้วยทำนองเทศน์  เป็นทำนองที่ไม่ควรใช้ถ้อยคำและสำนวนที่ห้วน ๆ
37,0015,016,สั้น ๆ  สำหรับในที่ควรจริง ๆ  จะใช้ทั้งศัพท์ทั้งคำแปลบ้างก็ได้  เพื่อ
37,0015,017,ขยายความให้ยาวออกไป  และก็เพื่อไพเราะและสละสลวยอีกส่วนหนึ่ง
37,0015,018,ด้วย  แต่ต้องระวังให้จงดี.
37,0015,019,อนึ่ง  ถ้าสามารถจะแต่งให้รับสัมผัสกันก็ได้  แต่ถ้าไม่สามารถ
37,0015,020,"ก็ไม่เป็นไร  เพราะข้อนี้มิใช่เป็น  "" กฎจำเป็น ""  ถึงดังนั้นก็ไม่ควร"
37,0015,021,ละเลยเสียทีเดียว  ควรฝึกฝนตามแต่จะได้เพียงไร  เพราะสัมผัสเป็น