Book,Page,LineNumber,Text
30,0002,001,เรียกว่า สัมมาอาชีวะ สอนให้มีความหมั่นขยันให้มาก ที่เรียก
30,0002,002,ว่า อุฏฐานสัมปทา สอนให้รู้จักปกครองรักษาทรัพย์ ที่เรียกว่า 
30,0002,003,อารักขสัมปทา สอนให้รู้จักประมาณในการใช้ทรัพย์ ที่เรียกว่า 
30,0002,004,สมชีวิตา ถ้าทุกคนได้ปฏิบัติตามคำสอนครบถ้วนแล้ว ความยากจน
30,0002,005,ข้นแค้นจักไม่มีแน่ จักมีแต่ความมั่งคั่งสมบูรณ์ ความคดโกง 
30,0002,006,ลักแย่ง ปล้น อันเป็นการเบียดเบียนก็จักไม่มี บ้านจักมี
30,0002,007,ความเจริญ เป็นเมืองสวรรค์.
30,0002,008,ส่วนความทะเยอทะยานมักได้ เป็นเหตุให้แสวงหาในทางที่ผิด
30,0002,009,ธรรม และให้ผิดสิทธิในทรัพย์ของผู้อื่น ทำให้คนเสียศีลธรรม
30,0002,010,เพราะเห็นแก่ได้จักไม่เลือก ความมักใหญ่ใฝ่สูง เป็นเหตุให้แข่งดี
30,0002,011,ชิงตัดรอนกันเอง เพราะขาดการรู้จักประมาณตน เป็นการที่
30,0002,012,เห็นแก่ตัวเกินไป ไม่เห็นคุณธรรมและประโยชน์ส่วนรวม คนอื่น
30,0002,013,จะฉิบหายวายวอดก็ช่างมัน ขอให้ตนได้เป็นพอใจ แทนที่จะทำให้
30,0002,014,บ้านเมืองเจริญสมบูรณ์ พูนสุข เป็นเมืองสวรรค์ ก็จะพลันกลับเป็น
30,0002,015,เสื่อมโทรมทุกข์ยากเสมอเมืองนรก เพราะฉะนั้น พระพุทธศาสนา
30,0002,016,จึงสอนให้คนให้ละความทะเยอทะยานมักได้ และไม่ให้มักใหญ่ใฝ่สูง 
30,0002,017,แต่ให้สันโดษและให้รู้จักประมาณตน เป็นการตัดต้นเหตุแห่งความเสื่อม
30,0002,018,ของบ้านเมืองต่างหาก.
30,0002,019,๑๒/๙/๗๘  
30,0002,020,ถ. บุคคลผู้มีศิลปวิทยา แต่ไร้ศีลธรรม กับบุคคลผู้บริบูรณ์
30,0002,021,ด้วยศีลธรรม แต่ไร้ศิลปวิทยา ใน ๒ คนนี้ ท่านเห็นว่าคนไหนดี