Book,Page,LineNumber,Text
19,0037,001,หมดเหงื่อไคล  เมื่อจะนั่งภาวนานั้น  พึงนั่งบนตั่งที่มีเท้าสูงคืบ  ๔ นิ้ว   
19,0037,002,นั่งให้ไกลดวงกสิณออกไปประมาณ  ๒  ศอกคืบ  อาการที่นั่งนั้นให้นั่ง
19,0037,003,ขัดสมาธิ   เท้าขวาทับเท้าซ้าย  มือขวาทับมือซ้าย  ตั้งกายให้ตรงผินหน้า
19,0037,004,ไปข้างดวงกสิณแล้ว  พึงพิจารณาโทษของกามคุณต่าง ๆ  และตั้งจิต
19,0037,005,ให้ยินดีในฌานธรรม  อันเป็นอุบายที่จะยกตนออกจากกามคุณและจะ
19,0037,006,ล่วงเสียซึ่งกองทุกข์ทั้งสิ้น    และพึงระลึกคิดไปในคุณของพระพุทธ
19,0037,007,พระธรรม  พระสงฆ์  ยังปรีดาปราโมทย์ให้เกิดขึ้นแล้ว  พึงทำจิตให้
19,0037,008,เคารพรักใคร่ในพิธีทางปฏิบัติให้มั่นว่าปฏิบัติดังนี้   ได้ชื่อว่าเนกขัมม-
19,0037,009,ปฏิบัติ  พระอริยะทั้งหลายมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น  จะได้ละเว้นเสียหามิได้
19,0037,010,แต่ล้วนปฏิบัติดังนี้ทุก ๆ พรองค์  ครั้นแล้วพึงตั้งจิตว่า  เราจะได้เสวย
19,0037,011,สุขอันเกิดแต่วิเวกด้วยปฏิบัติอันนี้โดยแท้  ยังอุตสาหะให้เกิดขึ้นแล้ว
19,0037,012,จึงลืมจักษุขึ้นดูดวงกสิณ  เมื่อลืมจักษุขึ้นนั้น  อย่าลืมขึ้นให้กว้างนักจะ
19,0037,013,ลำบากจักษุ  อนึ่ง  มณฑลแห่งดวงกสิณจะปรากฏแจ้งนัก ครั้นลืมจักษุ
19,0037,014,ขึ้นน้อยนัก  มณฑลแห่งดวงกสิณจะไม่ปรากฏแจ้ง  จิตที่จะถือเอาดวง
19,0037,015,กสิณนิมิตเป็นอารมณ์นั้นก็จะย่อหย่อนท้อถอยเกียจคร้านไป  เหตุฉะนี้
19,0037,016,จึงต้องลืมจักษุด้วยอาการอันเสมอ   เหมือนอย่างบุคคลอันส่องกระจกดู
19,0037,017,เงาห้าของตน  ที่ปรากฏในพื้นกระจกฉะนั้น.
19,0037,018,อนึ่ง  เมื่อแลดูดวงกสิณนั้น  อย่าพิจารณาสี  พึงกำหนดว่า  สิ่งนี้
19,0037,019,เป็นดินเท่านั้น  แต่สีดินนั้นจะละเสียก็มิได้  เพราะว่าสีกับดวงกสิณนั้น
19,0037,020,เป็นอันเดียวกัน  ดูดวงกสิณก็เป็นอันดูสีอยู่ด้วย  เหตุฉะนี้  พึงรวมดวง
19,0037,021,กสิณกับสีนั้นเข้าด้วยกัน   แลดูดวงกสิณและสีนั้นพร้อมกันกำหนด