Book,Page,LineNumber,Text
19,0028,001,นีวรณูปกิเลสได้ขณะหนึ่งครู่หนึ่งก็ดี  ก็จัดเป็นสมถภาวนา  อนึ่ง  ใน
19,0028,002,สติปัฏฐานทั้ง  ๔  กายนุปัสสนา  ปัญญาพิจารณาตามเห็นซึ่งกายโดย  
19,0028,003,บัพพะ  ๑๑  ข้อ  คือกำหนดรู้ลมหายใจเข้าออกยาวสั้นหยาบละเอียด
19,0028,004,เป็นต้น  เรียกว่าอานาปานบัพพะข้อ  ๑  กำหนดรู้อิริยาบถ  ๔  เดิน
19,0028,005,ยืน  นั่ง  นอน  ว่าสำเร็จเป็นไปได้เพราะลมและจิตที่คิดเรียกว่าอิริยาบถ-
19,0028,006,บัพพะข้อ  ๑  กำหนดรู้รอบคอบในวิการของกาย  มีก้าวไปข้างหน้า
19,0028,007,และถอยกลับมาข้างหลังเป็นต้น  ทุกขณะวิการของกายมิได้ลืมหลงเรียก
19,0028,008,ว่าสัมปชัญญบัพพะข้อ  ๑ กำหนดพิจารณากายตนและกายผู้อื่นโดยเห็น
19,0028,009,เป็นของปฏิกูลไม่งามไม่สะอาด  เต็มไปด้วยอสุภเป็นของไม่งามน่าเกลียด
19,0028,010,๓๑  ส่วน  มี  ผม  ขน  เล็บ  ฟัง  หนัง  เป็นต้นเรียกว่าปฏิกูลบัพพะข้อ  ๑
19,0028,011,พิจารณากายตนและกายผู้อื่น  โดยเป็นธาตุ  ๔  คือสิ่งที่แข็งที่กระด้าง
19,0028,012,กำหนดว่าเป็นธาตุดิน  สิ่งที่อ่อนที่เหลวซึมซาบไปในดิน  ทำดินให้
19,0028,013,เหนียวเป็นก้อนอยู่ได้  กำหนดว่าเป็นธาตุน้ำ  สิ่งที่ทำดินและน้ำนั้น
19,0028,014,ให้อุ่นให้ร้อนให้แห้งเกรียมไป  กำหนดว่าเป็นธาตุไฟ   สิ่งที่อุปถัมภ์
19,0028,015,อุดหนุนพยุงดินและน้ำไว้และทำให้ไหวติงไปมาได้และรักษาไฟไว้มิให้
19,0028,016,ดับไปได้  กำหนดว่าเป็นธาตุลม  เรียกว่าธาตุบัพพะข้อ  ๑  อนึ่ง  เมื่อ
19,0028,017,ได้เห็นอสุภ  ๙  อย่าง  คือซากศพที่เขาทิ้งไว้ในที่ต่าง ๆ มีป่าช้าเป็นต้น
19,0028,018,อันตายแล้ววันหนึ่งหรือ ๒  วัน  ๓  วัน  ขึ้นพองมีสีเขียวและมีบุพโพ
19,0028,019,ไหลออกอย่าง  ๑  คือซากศพที่เขาทิ้งไว้  อันสัตว์ทั้งหลายมีสุนัขเป็นต้น
19,0028,020,กัดเคี้ยวกินแล้ว  ๑  คือซากศพที่เขาทิ้งไว้โทรมลงเป็นร่างกระดูก  มีเนื้อ
19,0028,021,และเลือดและเส้นเอ็นรึงรัดผูกพ้นอยู่  ๑  คือซากศพที่เขาทิ้งไว้โทรมลง