Book,Page,LineNumber,Text
18,0048,001,๔๖. เรื่องพระมหากัสสปเถรสัทธิวิหาริก
18,0048,002,พระบรมศาสดา ทรงปรารภสัทธิวิหาริกของพระมหากัสสปเถระ
18,0048,003,เธอได้แสดงวัตรที่สัทธิวิหาริกรูปอื่นทำแล้วเพื่อพระเถระ เป็นเหมือน
18,0048,004,ตนกระทำเอง พระเถรเจ้าทราบความก็ให้โอวาทสั่งสอน เธอกลับโกรธ
18,0048,005,วันหนึ่งพระเถระไม่อยู่ ได้ทุบต่อยเครื่องสมณบริโภคของท่าน แล้ว
18,0048,006,เอาไฟเผาบรรณศาลาหนีไป ภิกษุรูปหนึ่งได้ทรงความนั้น จึง
18,0048,007,มาเฝ้าทูลแด่พระศาสดา พระองค์จึงตรัสเล่าเรื่องอดีตกาล ครั้งเมื่อ
18,0048,008,สัทธิวิหาริกนั้นเป็นวานร มหากัสสปะเป็นนกขมิ้นเหลืองอ่อน ครั้น
18,0048,009,ฝนตกลงวานรไม่มีที่อาศัย จึงเข้าไปใกล้รังของนกขมิ้นเหลืองอ่อน ๆ
18,0048,010,จึงกล่าวคำเยาะเย้ยว่า ท่านมีศีรษะและมือเท้าเหมือนคน ทำไม่จึงไม่ทำ
18,0048,011,บ้านเรือนอยู่ วานรโกรธเข้ารื้อรังนกขมิ้นเหลืองอ่อนนั้นเสีย ในที่สุด
18,0048,012,อดีตนิทาน จึงตรัสพระคาถานี้
18,0048,013,จรฺเจ นาธิคจฺเฉยฺย. ถ้าบุคคลเมื่อเที่ยวไปไม่พึงประสบ
18,0048,014,"เสยฺยํ สทิสมตฺตโน, ซึ่งสหายผู้ประเสริฐกว่าก็ดี ผู้เสมอ"
18,0048,015,แก่ตนก็ดี.
18,0048,016,"เอกจริยํ ทฬฺหํ กยิรา, พึงทำความเป็นคนเดียวเที่ยวไป"
18,0048,017,ให้มั่น.
18,0048,018,นตฺถิ พาเล สหายตา. เพราะคุณสมบัติเครื่องเป็นสหายไม่
18,0048,019,มีในคนพาล.