Book,Page,LineNumber,Text 18,0020,001,อุฏฺฐาเนนปฺปมาเทน กิเลสดังห้วงน้ำ ท่วมที่พึ่งอันใด 18,0020,002,สญฺเมน ทเมน จ ไม่ได้ผู้มีปัญญาควรทำที่พึ่งอันนั้น 18,0020,003,ทีปํ กยิราถ เมธาวี ด้วยความหมั่น ด้วยความไม่ 18,0020,004,ยํ โอโฆ นาภิกีรติ. ประมาท ด้วยความระวัง และด้วย 18,0020,005,ความฝึก. 18,0020,006,๑๘. เรื่องพาลนักขัต 18,0020,007,พระบรมศาสดา ทรงปรารภนักขัตฤกษ์ของคนพาล ครั้งหนึ่ง 18,0020,008,ในเมืองสาวัตถี พวกคนพาลเล่นนักขัตฤกษ์กันต่าง ๆ แต่แล้ว 18,0020,009,ล้วนเป็นที่ไม่น่าดูไม่น่าฟังของพวกอริยสาวก ๆ จึงส่งข่าวสาส์นไปถวาย 18,0020,010,พระศาสดา ขอให้พระองค์กับพระภิกษุสงฆ์ประทับอยู่เสียในวิหาร 18,0020,011,งดการเสด็จไปภายนอก แล้วได้ตกแต่งขัชชโภชนาหารส่งไปถวาย 18,0020,012,ครั้นสิ้น ๗ วันหมดนักขัตฤกษ์นั้นแล้ว จึงพากันไปเฝ้ากราบทูลเรื่อง 18,0020,013,นักขัตฤกษ์นั้น อันเป็นของไม่ควรดูไม่ควรฟัง พระองค์จึงตรัส 18,0020,014,พระคาถานี้ 18,0020,015,ปมาทมนุยุญฺชนติ ชนทั้งหลายที่เป็นพาล มีปัญญา 18,0020,016,"พาลา ทุมฺเมธิโน ชนา, ทราม ประกอบความประมาท" 18,0020,017,อยู่เนือง ๆ 18,0020,018,อปฺปมาทญฺจ เมธาวี ส่วนผู้มีปัญญา ย่อมรักษาความ 18,0020,019,ธนํ เสฏฺ€ํว รกฺขติ; ไม่ประมาท เหมือนคนมีทรัพย์ 18,0020,020,รักษาทรัพย์อันประเสริฐฉะนั้น