Book,Page,LineNumber,Text
17,0011,001,พระบรมพุทโธวาทห้ามอย่าให้เป็นคนกลัวแต่บุญเช่นนั้น   ตรัสสอนให้       
17,0011,002,ปลูกฉันทรุจิในบุญกรรมนั้นแล้ว  และอดทนกระทำ เพราะบุญนั้น  
17,0011,003,ย่อมอำนวยผลพิเศษแก่ผู้บำเพ็ญให้ได้มนุษยสมบัติ   สวรรคสมบัติ
17,0011,004,และนิพพานสมบัติ  ดังแสดงในนิธิกัณฑสูตรนั้น   พระราชกุศลขันธ์
17,0011,005,ที่สมเด็จบรมบพิตรพระราชสมภารเจ้า   ได้ทรงสั่งสมเป็นลำดับมาตั้ง
17,0011,006,แต่ปุเรชาติจนภพปัจจุบัน  ส่วนอดีต   จัดเป็นปุพเพกตปุญญตาคุณ
17,0011,007,เพิ่มพูนวิบากอันมโหฬาร  ให้ทรงสมบูรณ์ด้วยสมบัติ  ๔  ประการ  อัน
17,0011,008,เป็นเหตุประกอบกิจใหญ่  ๆ  ให้สำเร็จได้โดยสะดวกดี   ข้อนี้นับว่าเป็น
17,0011,009,มงคลวิเสสที่ต้น.
17,0011,010,เมื่อสมเด็จบรมพิตรพระราชสมภารเจ้า   ทรงทราบด้วยกำลังพระ
17,0011,011,ปรีชาญาณว่า   พระราชกุศลสมภารบุญญาธิการกิจ  ซึ่งได้ทรงบำเพ็ญไว้
17,0011,012,ในปางก่อน   มาเพิ่มพูนวิบากสมบัติอันยิ่งใหญ่ฉะนั้นแล้ว  ทรงพระ
17,0011,013,อุตสาหะพิริยภาพเสด็จสถิตมั่นในพระราชธรรม  อันเป็นเหตุเจริญพระ
17,0011,014,เกียรติยศเดชานุภาพ  เป็นที่ร่มเย็นของพระบรมวงศานุวงศ์  ข้าทูล
17,0011,015,ละอองธุลีพระบาท  และทวายราษฎรข้าของขัณฑสีมา  ต้องด้วยพุทธ-
17,0011,016,ภาษิต<SUP>๑</SUP>สรรเสริญว่า
17,0011,017,<B>ยถา  หิ  ปพฺพโต  เสโล   อรญฺสฺมึ  พฺรหาวเน</B>
17,0011,018,เป็นต้น  ความว่า  ภูเขาศิลาอยู่ในป่าใหญ่  หมู่ไม้ได้อาศัยภูเขานั้น
17,0011,019,เจริญงอกงามใหญ่โตอยู่ในป่า  ฉันใด
17,0011,020,<B>ตเถว  สิลสมฺปนฺนํ		สทฺธํ  กุลปุตฺตํ  อิธ</B>
17,0011,021,บุตรภรรยาญาติพวกพ้องมิตรสหาย  และคนผู้พึ่งเลี้ยงชีพ  ย่อมอาศัย