Book,Page,LineNumber,Text
14,0010,001,ปัจฉิมวัย  มีระยะพ้น  ๕๐  ปีออกไปจนตลอดอายุ.  ส่วนประเพณี 
14,0010,002,กำหนดอภิลักขิตกาลเป็นผู้ใหญ่  ในเมื่ออายุครบ ๓๐ ปีแล้ว  และ
14,0010,003,เป็นผู้เฒ่าในเมื่ออายุครบ  ๖๐ ปีแล้ว  เป็นฐานะเครื่องกำหนดวัยได้
14,0010,004,เหมือนกัน  ใกล้ไปข้างกำหนดอันท่านจัดไว้. กำหนดโดยนัยหลัง
14,0010,005,มีโหราศาสตร์เป็นมูล  ต่างเรื่องจากคาถานี้  จักไม่อธิบาย แต่ก็น่า
14,0010,006,ประหลาดว่าความแปรแห่งสังขารอนุโลมคติแห่งดินฟ้า.
14,0010,007,ความแปรแห่งสังขารผ่านวัยทั้ง ๓ นั้น  เปรียบด้วยเดินข้าม
14,0010,008,สะพานสูงขึ้น ๆ แล้วราบ  แล้วต่ำลง ๆ  แต่คงผ่านไปไม่ได้ตลอด
14,0010,009,ทั้งนั้น  ย่อมดับเสียในระหว่างเป็นอันมาก   เพราะกำลังแห่งความเป็น
14,0010,010,อยู่อันธรรมดาแต่งมา  กล่าวคืออายุ  ย่อมไม่เสมอกัน  ดุจกำลังเกิด
14,0010,011,แต่การปั่นแห่งลูกข่าง  ยังเนื่องด้วยปัจจัยภายนอกดันสนับสนุนหรือ
14,0010,012,ตัดรอนอีก.  ในอีกทางอันเป็นอย่างสุขุม  ย่อมกำหนดเห็นความแปร
14,0010,013,แห่งสังขารในชั่วขณะหนึ่ง ๆ คือ  ไม่คงที่อยู่นาน  เพียงในระยะกาล
14,0010,014,นิดเดียวก็แปรแล้ว ได้ในคาถามาในวิสุทธิมรรคว่า :-
14,0010,015,<B>ชีวิตํ  อตฺตภาโว  จ            สุขทุกฺขา  จ  เกวลา
14,0010,016,เอกจิตฺตสมา  ยุตฺตา         ลหุโส  วตฺตเต  ขโณ.</B><SUP>๑</SUP>
14,0010,017,ชีวิต  อัตภาพ  และสุขทุกข์  ทั้งมวล  ประกอบกัน  เป็น
14,0010,018,ธรรมเสมอด้วยจิตดวงเดียว  ขณะย่อมเป็นไปพลัน.
14,0010,019,ความแปรเร็วอย่างนี้  ย่อมกำหนดเห็นชัดในนามกาย  จิต