Book,Page,LineNumber,Text
09,0006,001,ข้าพเจ้า   ได้แก่ต้อนรับโดยควรแก่ฐานะของแขกผู้มา   ควรลุกรับ   
09,0006,002,กราบไหว้ก็ทำ  ไม่ควรทำอย่างนั้น  ก็ทำความเอื้อเฟื้อด้วยประการอื่น.
09,0006,003,แม้เจ้าถิ่นมีปรารถนาดี   แต่ทำไม่ควรแก่ฐานะของแขก   การปฏิสันถาร
09,0006,004,นั้นอาจเสีย  เช่นแขกเป็นคนชั้นสูง  เจ้าถิ่นทำการต้อนรับอย่างคนสามัญ
09,0006,005,ดูเป็นไม่สำคัญในแขกผู้นั้นเลย.  อีกฝ่ายหนึ่ง  แขกเป็นคนสามัญ
09,0006,006,เจ้าถิ่นต้อนรับแข็งแรง   อย่างทำแก่แขกชั้นสูง   ดูเป็นตื่นหรือเซอะไป.
09,0006,007,ธัมมปฏิสันถาร  หมายเอาการต้อนรับที่ทำพอดีสมแก่ฐานะของแขก.
09,0006,008,ปริเยสนา  ๒
09,0006,009,อริยปริเยสนา		แสวงหาอย่างประเสริฐ
09,0006,010,อนริยปริเยสนา	แสวงหาอย่างไม่ประเสริฐ.
09,0006,011,ม.  มู.  ๑๒/๓๑๔.
09,0006,012,อธิบาย :    สัมมาอาชีวะ   เป็นอริยปริเยสนา.   มิจฉาอาชีวะ
09,0006,013,เป็นอนริยปริเยสนา.   ในพระสูตรแสดงว่า  แสวงหาสภาพอันมิใช่ของ
09,0006,014,มีชรา  พยาธิ  มรณะ  เป็นธรรม  คือคุณธรรมมีพระนิพพานเป็น
09,0006,015,อย่างสูง   เป็นอริยปริเยสนา   แสวงหาของมีชรา  พยาธิ  มรณะ  เป็นธรรม
09,0006,016,เช่นหาของเล่น  เป็นอนริยปริเยสนา.
09,0006,017,<B>ปาพจน์  ๒</B>
09,0006,018,ธรรม   และ    วินัย.
09,0006,019,ที.  มหา.  ๑๐/๑๗๘.